BigFishing.gr

Το Στέκι του Ερασιτέχνη Ψαρά !!!




Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 7 Δημοσιεύσεις ] 
Συγγραφέας Μήνυμα
 Θέμα δημοσίευσης: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:13 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Εδω μιλαμε για οτι εχει να κανει με την ιατρικη της καταδυσης

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 
google adsense
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:20 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Συγγραφέας: Γιώργος Γεωργάς (ΑΡΧΕΙΟ DEEP MAGAZINE)

Αναπνοή
Η αναπνοή αποτελεί ένα από τα θέματα για τα οποία τα τελευταία χρόνια έχουν γραφτεί αρκετά άρθρα. Προσπαθώντας να κατανοήσω την ανάγκη του κόσμου να μάθει περισσότερα για την αναπνοή έφερα στο μυαλό μου την έκπληξη που ένιωσα όταν μετά από τρία χρόνια αγωνιστικής ενασχόλησης με την άπνοια διαπίστωσα ότι δεν αναπνέω σωστά. Το αν αναπνέουμε σωστά πριν από μερικά χρόνια είχε να κάνει με το αν αναπνέουμε διαφραγματικά, με το αν γεμίζουμε πλήρως και με το αν δεν υπεραεριζόμαστε. Τα παραπάνω πράγματι αποτελούν μερικά από τα σημαντικότερα ζητούμενα σε μια προπαρασκευαστική αναπνοή ( αναπνοή πριν από άπνοια) αλλά η επίτευξη τους δεν αποτελεί εγγύηση ότι ξεκινάμε με τις απόλυτα ιδανικές προϋποθέσεις για μια άνετη ή μέγιστη προσπάθεια. Είναι σίγουρο ότι ο ελεύθερος δύτης από κάπου πρέπει να ξεκινήσει τη γνωριμία του με το μηχανισμό που τον κρατάει στη ζωή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τα βασικά. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε σε μερικά από τα βασικά δομικά στοιχεία της αναπνοής και της αναπνευστικής λειτουργίας δίνοντας παράλληλα μερικές νέες ιδέες που μπορεί να επηρεάσουν μια απνεϊστική μας προσπάθεια ριζικά μεταφέροντας την απόδοσή μας σε επίπεδα πραγματικά πρωτόγνωρα.

Οι αναπνευστικοί μύες
Πρωτεύων αναπνευστικός μυς είναι το διάφραγμα και δευτερεύοντες οι μεσοπλεύριοι μύες. Το διάφραγμα είναι υπεύθυνο για τη λεγόμενη διαφραγματική αναπνοή και οι μεσοπλεύριοι για τη θωρακική. Σε συνθήκες ηρεμίας στους άντρες κυριαρχεί η διαφραγματική αναπνοή ενώ στις γυναίκες η θωρακική. Η ενεργοποίηση και των δύο διαδοχικά έχει σαν τελικό αποτέλεσμα την εισροή αέρα στον πνεύμονα η οποία αποτελεί και το πρώτο βήμα για τη μεταφορά του οξυγόνου στο αίμα και την τελική οξυγόνωση.

Διαφραγματική αναπνοή
Πολλοί μιλάνε για διαφραγματική αναπνοή, λιγότεροι καταλαβαίνουν ποια είναι και πότε την εκτελούν και ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν το πρακτικό όφελος που προκύπτει υπερτονίζοντάς τη πριν από κάθε προσπάθεια.

Πως γίνεται
Κύριο χαρακτηριστικό της διαφραγματικής αναπνοής είναι η εισροή αέρα στο κάτω τμήμα (στη βάση) του πνεύμονα μετά από την ενεργοποίηση του διαφράγματος. Κατά την εκτέλεση της διαφραγματικής αναπνοής το διάφραγμα συσπάται και κινείται προς τα κάτω πιέζοντας τα σπλάχνα προς τα έξω ενώ παράλληλα οι κοιλιακοί μύες και οι μεσοπλεύριοι χαλαρώνουν διευκολύνοντας τη μέγιστη ενεργοποίησή του. Για αυτόν ακριβώς το λόγο όταν πραγματοποιούμε σωστά διαφραγματική αναπνοή η κοιλιά μας φουσκώνει προς τα έξω. Για να καταλάβουμε καλύτερα πότε το διάφραγμα ενεργοποιείται είναι καλό να ξαπλώσουμε ανάσκελα σε ένα κρεβάτι και κατόπιν να ενώσουμε τους δύο δείκτες των χεριών μας στο ύψος του αφαλού. Αναπνέοντας διαφραγματικά θα παρατηρήσετε ότι οι δείκτες των δακτύλων σας απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο καθώς το διάφραγμα ενεργοποιείται συμπιέζοντας τα σπλάχνα προς τα κάτω δίνοντάς σας εικόνα εγκύου. Το πρακτικό όφελος της διαφραγματικής αναπνοής έγκειται στη δομή του αναπνευστικού μας και ειδικότερα του πνεύμονα.

Πρακτικό όφελος
Ο αέρας που αποθηκεύεται στον πνεύμονα δεν σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθεί κιόλας για οξυγόνωση. Πρέπει να υπάρχει και η ανάλογη αιμάτωση σε κάθε περιοχή του πνεύμονα ώστε να δεσμεύσει το Ο2 και να το μεταφέρει στους τελικούς αποδέκτες (μύες, νευρικό σύστημα, καρδιά). Με την ενεργοποίηση του διαφράγματος (διαφραγματική αναπνοή) γεμίζει το κάτω τμήμα του πνεύμονα που εκτείνεται περίπου από το μέσο του στέρνου και κάτω. Το βασικό χαρακτηριστικό του κάτω τμήματος του πνεύμονα είναι ότι έχει καλύτερη αιμάτωση από αγγεία και άρα αποδοτικότερη δέσμευση και μεταφορά Ο2 στο αίμα. Είναι δηλαδή το πιο ενεργό τμήμα του πνεύμονα. Μόνο με τη σωστή διαφραγματική αναπνοή μπορεί να γεμίσει καλά αυτό το τμήμα. Επίσης αποτελεί και το μεγαλύτερο τμήμα του πνεύμονα γιατί έχει μεγαλύτερες διαστάσεις και κατά συνέπεια μπορεί να αποθηκευτεί πολύ περισσότερος αέρας.

Θωρακική αναπνοή
Η θωρακική αναπνοή επιτελείται με την ενεργοποιήση των μεσοπλεύριων μυών. Κατά την ενεργοποίησή τους το διάφραγμα χαλαρώνει προς τα πάνω διευκολύνοντας τη μέγιστη ανύψωση των πλευρών. Η ενεργοποίηση των μεσοπλεύριων μυών γίνεται εύκολα αντιληπτή ως εξής: μπροστά σε ένα καθρέφτη εισπνέουμε πρώτα διαφραγματικά προβάλλοντας την κοιλιά προς τα έξω. Κάποια στιγμή θα αισθανθούμε ότι η κοιλιά μας δεν μπορεί να βγει περισσότερο προς τα έξω καθώς και ότι δεν μπορούμε να εισπνεύσουμε άλλο αέρα. Κατόπιν τοποθετούμε τα χέρια στα πλευρά μας δεξιά και αριστερά. Ρουφώντας την κοιλιά προς τα μέσα και ανασηκώνοντας τα πλευρά θα παρατηρήσουμε ότι επιπλέον αέρας ρέει προς τον πνεύμονα καθώς επίσης ότι τα χέρια μας απομακρύνονται το ένα από το άλλο και η περίμετρος του κορμού αυξάνει. Σε αυτό το σημείο διευκρινίζω ότι όταν ενεργοποιείται το διάφραγμα οι μεσοπλεύριοι αδρανοποιούνται και όταν ενεργοποιούνται οι μεσοπλεύριοι το διάφραγμα απενεργοποιείται ακολουθώντας παθητικά. Με τη θωρακική αναπνοή γεμίζει το ανώτερο τμήμα του πνεύμονα από τη μέση του στέρνου και πάνω, το οποίο είναι φτωχότερο σε αιμάτωση και με μικρότερες αποθηκευτικές δυνατότητες καθότι έχει μικρότερο όγκο από το κάτω τμήμα. ¶ρα, αν δεν ενεργοποιηθεί πρώτα το διάφραγμα χάνουμε την ευκαιρία να γεμίσουμε το περισσότερο ενεργό και μεγαλύτερο σε όγκο τμήμα του πνεύμονα. Σε δεύτερη φάση θα ενεργοποιήσουμε τους μεσοπλεύριους γεμίζοντας έτσι το άνω τμήμα του πνεύμονα που είναι φτωχότερο σε αιμάτωση και με μικρότερες αποθηκευτικές ικανότητες Φανταστείτε τον πνεύμονα σαν διαμερίσματα που γεμίζουν ξεχωριστά από την ενεργοποίηση ξεχωριστών μυών. Η συνολική ποσότητα αέρα που θα καταφέρουμε να μεταφέρουμε στον πνεύμονα θα εξαρτηθεί από το πως θα αναπνεύσουμε, δηλαδή κατά πόσο θα ενεργοποιήσουμε στο μέγιστο τους αναπνευστικούς μύες μας. Αυτό θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην ικανότητά μας για εξίσωση στα βαθιά και στην ικανότητά μας να παραμείνουμε περισσότερο σε φάση άπνοιας

Συχνότητα και εύρος αναπνοής
Δύο άλλες παράμετροι της αναπνευστικής λειτουργίας είναι η συχνότητα (αναπνοές στη μονάδα του χρόνου) και το εύρος αναπνοής (βάθος αναπνοής). Σε αυτές τις δύο παραμέτρους αναφερόμασταν στο παρελθόν κυρίως για να διακρίνουμε πότε ένας δύτης υπεραερίζεται. Στην πραγματικότητα το είδος της επίδρασης του υπεραερισμού στην ασφάλειά μας και την ικανότητά μας για απόδοση δεν προσδιορίζεται από αυτή καθαυτή την ενέργεια. Δηλαδή δεν σημαίνει ότι όταν κάποιος αυξάνει το βάθος και τη συχνότητα αναπνοής του εκτίθεται οπωσδήποτε σε κίνδυνο. Για να μπορέσουμε να κυριαρχήσουμε και να αξιοποιήσουμε προς όφελός μας τη συχνότητα και το βάθος αναπνοής πρέπει να μάθουμε πολύ καλά τις επιδράσεις των παραπάνω στο σώμα μας.

Συχνότητα και εύρος αναπνοής στην ηρεμία.
Σε συνθήκες ηρεμίας και εφόσον είμαστε υγιείς ποτέ δεν ανησυχήσαμε για το αν θα υπεραεριστούμε, αν τα επίπεδα CO2 ( διοξείδιο του άνθρακα) στο αίμα πέσουν πολύ χαμηλά (υποκαπνία) ή αν υποαεριστούμε και τα επίπεδα Ο2 στο αίμα μειωθούν. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί διότι το σώμα μας ρυθμίζει με τον ιδανικότερο τρόπο το πόσο συχνά και το πόσο βαθιά θα αναπνέουμε. Ο μηχανισμός ελέγχου αυτών των δύο παραμέτρων της αναπνοής είναι αρκετά σύνθετος και ακριβής σε συνθήκες ηρεμίας αλλά και κατά τη διάρκεια της άσκησης. Ενδεικτικά αναφέρω ότι όταν τρέχουμε το CO2 αυξάνεται στο αίμα και αυτόματα η συχνότητα και το βάθος αναπνοής αυξάνεται. Με λίγα λόγια υπεραεριζόμαστε. Ποτέ όμως δεν ανησυχήσαμε για τον υπεραερισμό κατά τη διάρκεια της άσκησης καθώς το θεωρούμε ένα απολύτως φυσιολογικό φαινόμενο. Η αναπνοή όμως είναι ένα φαινόμενο που δεν ελέγχεται αυτόματα μόνο από το νευρικό μας σύστημα αλλά και από την βούλησή μας. Οποιαδήποτε στιγμή, μπορούμε να παρακάμψουμε την αυτόματη ρύθμισή της και να την κατευθύνουμε όπως εμείς επιθυμούμε, από φρενήρη υπεραερισμό μέχρι την απόλυτη διακοπή της. Για να μπορέσουμε όμως να κατευθύνουμε αυτές τις δύο παραμέτρους προς όφελος μας πρέπει να γνωρίζουμε και να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τις εκάστοτε ανάγκες του σώματός μας. Γιατί να πρέπει εμείς να παρέμβουμε στην ρύθμιση των αναπνευστικών παραμέτρων ενώ το σώμα μας έτσι κι αλλιώς το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μας τις ρυθμίζει με μεγάλη αποτελεσματικότητα; Η ανάγκη για εκούσια ρύθμιση του βάθους και της συχνότητας αναπνοής μπορεί να προκύπτει από διάφορους παράγοντες όπως:

Το είδος της δραστηριότητας.
Όταν κρατάμε την αναπνοή μας και παράλληλα παράγουμε και μυϊκό έργο κλιμακούμενης έντασης η παραγωγή Co2 αυξάνεται καθώς και η παραγωγή άλλων ουσιών που διεγείρουν την επανέναρξη της αναπνευστικής λειτουργίας με ταχύτερο ρυθμό απ΄ ότι αν κρατάμε την αναπνοή μας χωρίς να παράγουμε και κάποιο μυϊκό έργο.

Ο χρόνος που μεσολαβεί από άπνοια σε άπνοια.
Όταν εκτελούμε διαδοχικά άπνοιες αφήνοντας από άπνοια σε άπνοια μικρό χρόνο αποκατάστασης, ουσίες που αναφέρθηκαν και παραπάνω συσσωρεύονται μειώνοντας τις απνεϊστικές μας δυνατότητες, καθιστώντας το σώμα μας λιγότερο οικονομικό όσον αφορά την κατανάλωση Ο2

Οι προσαρμογές των μηχανισμών που ελέγχουν το εύρος και το βάθος της αναπνοής βραχυπρόθεσμα μετά από διαδοχικές άπνοιες καθώς και μακροπρόθεσμα από μονιμότερες προσαρμογές των ίδιων μηχανισμών, αυξάνονται σε άτομα που ακολουθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα ειδικευμένο απνεϊστικό πρόγραμμα.

Οι παραπάνω παράγοντες συνδυαζόμενοι αλλά και χωριστά καθιστούν την αυτόματη ρύθμιση της αναπνοής, αν όχι ανεπαρκή, μη ικανοποιητική για την επίτευξη μέγιστης απόδοσης και ασφάλειας σε απνεϊστικές δραστηριότητες.

Με ποιό τρόπο μπορεί να γίνει αυτό;
Ο τρόπος με τον οποίο το σώμα ενός έμπειρου ελεύθερου δύτη αντιλαμβάνεται το Co2 και άλλες ουσίες που παράγονται κατά την άπνοια και διεγείρουν την αναπνοή είναι τελείως διαφορετικός από τον τρόπο με τον οποίο τα αντιλαμβάνεται το σώμα ενός λιγότερο έμπειρου και προπονημένου κατάλληλα δύτη. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο αξιολογεί και αντιδρά ο μηχανισμός ελέγχου της αναπνοής τις παραπάνω ουσίες διαφέρει από την ώρα που θα πραγματοποιηθεί η πρώτη άπνοια μέχρι την τελευταία. Ο μηχανισμός αυτός γενικά έχει την τάση να προσαρμόζεται ( κατιούσα ρύθμιση) στα υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης αυτών των ουσιών με αποτέλεσμα να γίνεται λιγότερο ευαίσθητος σε αυτές και να αντιδρά λιγότερο έντονα. Με λίγα λόγια το ανθρώπινο σώμα αρχίζει να θεωρεί περισσότερο φυσιολογική τη συσσώρευση ουσιών που πριν από τη συστηματική προπόνηση ή το απνεϊστικό ζέσταμα θεωρούσε απειλή και διέγειρε την επανέναρξη της αναπνευστικής λειτουργίας καθώς και την έντασή της κατά την αποκατάσταση. Αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς αν προσέξει το πόσο έντονα αναπνέει κάποιος ο οποίος δεν έχει εμπειρία στο να κρατάει την αναπνοή του σε σχέση με κάποιον που το κάνει συστηματικά και από τον τρόπο που αναπνέει μετά την ολοκλήρωση της άπνοιας κυριολεκτικά νομίζεις ότι είναι σαν να μην κράτησε ποτέ την αναπνοή του.

Η πραγματική ανάγκη
Παρόλα αυτά η πραγματική ανάγκη για συχνές και βαθιές αναπνοές μετά από άπνοια δεν αλλάζει από έμπειρο σε λιγότερο έμπειρο δύτη κατά πολύ. Αλλάζει κυρίως ο τρόπος που το σώμα του καθενός αντιλαμβάνεται και αντιδρά στις προαναφερθείσες ουσίες. Έτσι λοιπόν ο έμπειρος δύτης καθώς και ο δύτης που έχει ολοκληρώσει την απνεϊστική του προθέρμανση πρέπει συνειδητά να αναπνέει βαθύτερα και συχνότερα σε σχέση με ένα λιγότερο έμπειρο δύτη ή κάποιον που δεν έχει κάνει απνεϊστική προθέρμανση. Η παραπάνω εκούσια αύξηση του βάθους και της συχνότητας της αναπνοής πρέπει να είναι χρονικά απόλυτα ελεγχόμενη και απόλυτα προσαρμοσμένη στην ένταση και το είδος της άπνοιας. Η αποτελεσματική, εκούσια κατεύθυνση των αναπνευστικών παραμέτρων, απαιτεί ώρες δοκιμών, μεγάλη εγκράτεια και πολύ μικρές αλλαγές από δοκιμή σε δοκιμή. Το βάθος και η συχνότητα αναπνοής πρέπει οπωσδήποτε να μειώνονται στην περίπτωση που κάποιος αισθανθεί μούδιασμα στα δόντια, στην περιοχή του στόματος ή στα δάχτυλα και ζαλάδα και να μην εκτελείται καμία προσπάθεια μέχρι τα παραπάνω συμπτώματα να υποχωρήσουν πλήρως.

Ο αντίλογος
Για ποιό λόγο να αυξήσω το βάθος και τη συχνότητα αναπνοής εκούσια παρακάμπτοντας την αυτόματη ρύθμιση και απλά να μην κάνω μεγαλύτερα διαλείμματα;

Γεγονός είναι ότι κάνοντας μεγαλύτερα διαλείμματα και αναπνέοντας φυσιολογικά το αποτέλεσμα όσον αφορά τα επίπεδα των ουσιών που διεγείρουν την αναπνοή και οριοθετούν την απνεϊστική προσπάθεια θα είναι τα ίδια. Με αυτό τον τρόπο όμως το απνεϊστικό ζέσταμα και τα ενδεχόμενα οφέλη του όσον αφορά την ηπιότερη αντίδραση του σώματος στην αύξηση του CO2 και των άλλων ουσιών δεν μπορούν να αξιοποιηθούν μετά από διαλείμματα μεγαλύτερα των 10΄. Από την άλλη, διαλείμματα μικρότερα των 10 λεπτών ίσως είναι αρκετά για προσπάθειες χωρίς μυϊκή καταπόνηση όχι όμως και για βουτιές στη θάλασσα. Τέλος, διαλείμματα μεγαλύτερα από 10’’ για κάποιον που ψαρεύει (που μπορεί να κολυμπάει όμως ) ίσως αποτελούν και ουτοπία.

Το παράδειγμα
•Το απνεϊστικό μου ζέσταμα αυτό τον καιρό περιλαμβάνει τα εξής: Στατική άπνοια 3’30΄΄
•3’ διάλειμμα εκ των οποίων για 1΄ κάνω ρυθμικό ελεγχόμενο υπεραερισμό. Τα υπόλοιπα 2΄ κάνω βαθιές εισπνοές - αργές εκπνοές
•5’30΄΄ στατική άπνοια
•3’ διάλειμμα εκ των οποίων για 1΄ κάνω ρυθμικό ελεγχόμενο υπεραερισμό. Τα υπόλοιπα 2΄ κάνω βαθιές εισπνοές αργές εκπνοές
•6’ και πάνω στατική άπνοια


Με αυτό τον τρόπο νιώθω ότι εκμεταλλεύομαι στο μέγιστο βαθμό τις ευεργετικές επιδράσεις του απνεϊστικού ζεστάματος, ενώ παράλληλα κρατάω τα επίπεδα Co2 σε φυσιολογικές τιμές ώστε να μην αποτελέσουν περιοριστικό παράγοντα στην τελική μου προσπάθεια.

Ιδιαίτερα σημεία προσοχής
•Η ένταση της προσπάθειας και το είδος της άπνοιας
•Το ενδιάμεσο διάλειμμα που μεσολαβεί σε σχέση με τις απνεϊστικές προσπάθειες. Στην προκειμένη περίπτωση 3΄ διάλειμμα ενώ έχει προηγηθεί στατική άπνοια 5΄30’’ και έπεται στατική μεγαλύτερη των 6΄ θα ήταν ανεπαρκές χωρίς την σωστή αναλογία βάθους και συχνότητας στην αναπνοή μου για αυτό το χρονικό διάστημα.


Κάθε τι το οποίο κάνουμε στις απνεϊστικές δραστηριότητες θα πρέπει πάντα να είναι απόλυτα εναρμονισμένο με το είδος της δραστηριότητας, τις ειδικές απαιτήσεις των συνθηκών και τέλος το βαθμό εμπειρίας και αυτογνωσίας που διαθέτουμε. Δε γίνεται κάποιος που δεν ξέρει πώς να ενεργοποιήσει το διάφραγμά του να αναζητά βελτίωση των επιδόσεων του στην εκούσια ρύθμιση της αναπνευστικής λειτουργίας. Η γνώση είναι χρήσιμη και μπορεί να μας κάνει καλυτέρους μόνο όταν είμαστε σε θέση να την χρησιμοποιήσουμε και να την κατευθύνουμε προς όφελος μας. Στην αντίθετη περίπτωση τα αποτελέσματα θα είναι περισσότερο αρνητικά παρά θετικά κλονίζοντας την ψυχολογία μας και την επιθυμία μας να δοκιμάσουμε και να πειραματιστούμε.

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:26 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Διατροφή και αποκατάσταση για αθλητές ελεύθερης και ψαροτούφεκουΜέσα σε μια διαρκή αναζήτηση μεθόδων προπόνησης για μεγιστοποίηση της άπνοιας, τεχνικών εξίσωσης για μεγάλα βάθη και τεχνικών χαλάρωσης που θα μας επιτρέψουν να αναδείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας σε θάλασσα και πισίνα, αναρωτήθηκα: αυτά είναι όλα; Κάτι πρέπει να έχω ξεχάσει σίγουρα. Ααααα τώρα μάλιστα . Η διατροφή και ο χρόνος αποκατάστασης ! Πως είναι δυνατό να παραλείψω τον ακρογωνιαίο λίθο τις ανθρώπινης προσαρμογής . Μπορεί ένα ισχυρό υποξικό ερέθισμα να διεγείρει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων αλλά χωρίς την παρουσία των κατάλληλων δομικών συστατικών στην ιδανική ποσότητα και τον κατάλληλο χρόνο αποκατάστασης (ξεκούρασης) το αποτέλεσμα είναι μια τρύπα στο νερό και μάλιστα τόσο βαθιά πού και η φάλαινα φυσητήρας αδυνατεί να βρει το τέλος της. Με λίγα λόγια, η ποσότητα και η ποιότητα της τροφής που λαμβάνουμε οριοθετεί την ένταση και την συχνότητα με την οποία μπορούμε να προπονούμαστε. Την εξήγηση αλλά και μερικές χρήσιμες συμβουλές θα προσπαθήσουμε να δώσουμε στις παραγράφους που ακολουθούν.

Για 10 χρόνια ήμουν αφιερωμένος στην αγωνιστική κολύμβηση, με περίσσια συνειδητοποίηση του τι ακριβώς κάνω τα τρία τελευταία έτη εκείνης τις δεκαετίας. Αυτά τα 10 χρόνια δεν ήταν λίγες η φόρες που βρέθηκα με αιματοκρίτη χειρότερο από αυτόν ενός απλού πολίτη που δεν γυμνάζεται. Η αιμοσφαιρίνη μου μέχρι πέρυσι δεν είχε υπερβεί ποτέ τα 14.2 mg / 100ml αίματος ( Το αίμα αποθηκεύει και μεταφέρει το οξυγόνο μέσω της αιμοσφαιρίνης).

Μα καλά τα άτομα που ακολουθούν ένα έντονο και συστηματικό αερόβιο ή υποξικό πρόγραμμα δεν θα έπρεπε να έχουν εμφανέστερα βελτιωμένο αιματολογικό προφίλ?
Η απάντηση είναι «ναι θα έπρεπε». Τι μπορεί λοιπόν να συνέβαινε σε μένα που τότε διένυα 30 km τη βδομάδα αλλά και σε πολλούς άλλους αθλητές άπνοιας ή αντοχής; Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο σπουδαίο ρόλο παίζει η διατροφή σε συνδυασμό με την αποκατάσταση στην ερμηνεία του παραπάνω προβλήματος, πρέπει να κατανοήσουμε πλήρως τον τρόπο με τον οποίο το σώμα μας προσαρμόζεται και γίνεται αποτελεσματικότερο όταν εμείς προπονούμαστε σωστά.

Το ερέθισμα
Σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας κίνηση, όποτε το σώμα μας επιβαρύνεται, δέχεται κάποιο ερέθισμα. Ένάς απλός άνθρωπος που καθημερινά εκτελεί τις ίδιες κινήσεις δίνει στο σώμα του τη δυνατότητα να προσαρμοστεί σε αυτές και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να τις αναγνωρίζει σαν φυσιολογικές. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την προπόνηση κάθε αθλητή Όταν ένα προπονητικό πρόγραμμα εκτελείται αρκετές φορές, το σώμα μας το μαθαίνει και το αναγνωρίζει σαν φυσιολογική δραστηριότητα. Όταν ξαφνικά το προπονητικό μας πρόγραμμα γίνεται σκληρότερο, το σώμα μας δεχόμενο μη γνώριμης έντασης ερεθίσματα αρχικά στρεσάρεται. Άμεσα ξεκινούν εσωτερικές διαδικασίες προσαρμογής του στην νέα ένταση του ερεθίσματος.

Η προσαρμογή
Αυτές η εσωτερικές διαδικασίες αποκαλούνται στο σύνολο τους προσαρμοστικές και έχουν στόχο να τροποποιήσουν τα διάφορα φυσιολογικά συστήματα ώστε η ένταση του νέου προπονητικού μας προγράμματος να μην προκαλεί τόσο ισχυρό σοκ στο ανθρώπινο σώμα. Η προσαρμογές λοιπόν δεν γίνονται ως ένδειξη φιλευσπλαχνίας του σώματος μας για την επιθυμία μας να βουτήξουμε βαθύτερα και να παραμείνουμε περισσότερη ώρα χωρίς να αναπνέουμε, αντίθετα γίνονται καθαρά για λόγους προστασίας και αποτελούν κατεξοχήν αμυντική διαδικασία.

Στο εσωτερικό τον προσαρμογών
Όλες αυτές η διαδικασίες είναι χρονοβόρες και πολυδάπανες σε πρώτες ύλες (φαγητό). Κάθε προσαρμοστική τροποποίηση απαιτεί επιπλέον ποσότητες πρώτων υλών αλλά και ανάλογο χρόνο ξεκούρασης (αποχής από έντονες δραστηριότητες). Η μεγιστοποίηση των προσαρμογών βρίσκεται στο τρίπτυχο: ερέθισμα-διατροφή-αποκατάσταση.

Η διατροφή του ελεύθερου δύτη
Η διατροφή του ελεύθερου δύτη πρέπει να είναι ισορροπημένη και πλήρης . Τα γεύματα πρέπει να είναι συχνά και σχετικά μικρά. Να περιλαμβάνουν μια πλειάδα τροφών ώστε να εξασφαλίζεται η ικανοποιητική πρόσληψη όλων των απαραίτητων συστατικών. Μεγάλη σημασία έχει το πότε τρώω μια συγκεκριμένη τροφή. Το κεφάλαιο της διατροφής είναι ένα από τα μεγαλύτερα και στο παρόν άρθρο δεν πρόκειται να αναφερθώ γενικά και αόριστα στο τι πρέπει και τι δεν πρέπει να τρώμε. Θα αναφερθώ σε εκείνες τις τροφές που με βάσει την εμπειρία και την επιστημονική μου κατάρτιση ο κάθε ελεύθερος δύτης πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη του σχεδιάζοντας την διατροφή του.

Οι υδατάνθρακες
Οι υδατάνθρακες αποτελούν την πιο εύχρηστη και οικονομική πηγή ενέργειας. Για αυτό ακριβώς το λόγο τους προτιμούμε για απνεϊστικές δραστηριότητες. Διασπώνται ταχύτερα από κάθε άλλο ενεργειακό υπόστρωμα με την παρουσία οξυγόνου ή και χωρίς (αερόβια, αναερόβια). Αυτή ακριβώς η ιδιότητα των υδατανθράκων είναι που τους κατατάσσει πρώτους στην προτίμηση μας για την παραγωγή ενέργειας κατά τη διάρκεια έντονης προπόνησης. Αν οι προπονήσεις θέλουμε να είναι έντονες τότε το σώμα μας πρέπει να έχει τα κατάλληλα αποθέματα υδατανθράκων τα οποία εντοπίζονται στο συκώτι και τους μύες. Προκειμένου να διατηρήσουμε τις αποθήκες υδατανθράκων γεμάτες θα πρέπει μετά και πριν από κάθε προπόνηση ή έντονη μυϊκή δραστηριότητα να καταναλώνουμε άμεσα τροφές από τις παραπάνω κατηγορίες: ρύζι, ζυμαρικά, φρούτα, λαχανικά, δημητριακά.

Μεγαλύτερη απορρόφηση υδατανθράκων από το σώμα παρατηρείται κυρίως τις 2 πρώτες ώρες μετά την άσκηση. Κάτι τέτοιο επιβάλει το πρώτο γεύμα μας μετά από προπόνηση να γίνει όσο το δυνατό πιο γρήγορα. Παράλληλα η πρόσληψη υδατανθράκων προάγει την απορρόφηση της προσλαμβανόμενης πρωτεΐνης. Όταν τα επίπεδα υδατανθράκων είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα μειώνεται η διάσπαση των υπόλοιπων πρωτεϊνών του σώματος προστατεύοντας μεταξύ άλλων και την μυϊκή ανάπτυξη.

Χρησιμοποιώντας αποκλειστικά υδατάνθρακες για την παραγωγή ενέργειας, με 1 λίτρο οξυγόνου θα μπορούσαμε να πάρουμε 5.007 χιλιοθερμίδες (Kcal) ενώ χρησιμοποιώντας αποκλειστικά λίπος θα περνάμε μόνο 4,716 χιλιοθερμίδες (Kcal).

Όταν τα επίπεδα υδατάνθρακα είναι χαμηλά και πριν ακόμα εξαντληθούν επιλέγονται και χρησιμοποιούνται λιγότερο από το σώμα (προστατευτικός μηχανισμός). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σώμα να χρησιμοποιεί για την παραγωγή ενέργειας το λιγότερο οικονομικό λίπος αντί του διαθέσιμου υδατάνθρακα με άμεσες επιπτώσεις στην διάρκεια της άπνοιας. Για να μεγιστοποιήσουμε τη χρήση υδατάνθρακα τόσο στην προπόνηση όσο και στην άπνοια και να καρπωθούμε τα ευεργετικά του οφέλη πρέπει να διατηρούμε της αποθήκες του πάντα όσο το δυνατό πιο γεμάτες.

Οι πρωτεΐνες
Οι πρωτεΐνες υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό για την παραγωγή ενέργειας. Αποτελούν το δομικό συστατικό του ανθρώπινου σώματος, του αίματος των ορμονών και των ενζύμων. Σε ακραίες περιπτώσεις όπως πολύωρη άσκηση (μαραθώνιος), νηστεία ή ελλιπής πρόσληψη υδατανθράκων, η συμμετοχή τους στην παραγωγή ενέργειας αυξάνεται σημαντικά με άμεσες επιπτώσεις στην οικονομία, τη μυϊκή ανάπτυξη, την ποσότητα αιμοσφαιρίνης και την ορμονική ισορροπία. Κύριες πηγές ποιοτικής πρωτεΐνης αποτελούν οι παρακάτω τροφές: αυγό, κοτόπουλο, ψάρι, γάλα, χοιρινό, βοδινό, αμύγδαλα, όσπρια .Η ικανοποιητική πρόσληψη πρωτεΐνης διασφαλίζει τα μέγιστα οφέλη από την άσκηση με βάρη αλλά και την μέγιστη παραγωγή αιμοσφαιρίνης και μυοσφαιρίνης. Πρέπει να προσλαμβάνουμε τουλάχιστον 1γρ πρωτεΐνης για κάθε κιλό σωματικού βάρους ημερησίως. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα άτομο βάρους 75 κιλών θα πρέπει να προσλαμβάνει τουλάχιστον 75γρ πρωτεΐνης. Επιπλέον, ποσότητες που δεν υπερβαίνουν τα 2,5γρ ανά κιλό σωματικού βάρους μπορούν να καταναλωθούν σε περιόδους έντονης αερόβιας και υποξικής προπόνησης.

Το λίπος
Το λίπος χρησιμοποιείται σαν κύρια πηγή ενέργειας σε μυϊκές προσπάθειες χαμηλής έντασης και μεγάλης διάρκειας. Χρησιμοποιείται επίσης σαν κύρια πηγή ενέργειας μετά από πολύωρη άσκηση και όταν τα αποθέματα υδατανθράκων είναι σε χαμηλά επίπεδα. Επίσης κατά την περίοδο νηστείας αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή ενέργειας στο ανθρώπινο σώμα

Το 3% με 4% του υπάρχοντος λίπους είναι απαραίτητο δομικό συστατικό του νευρικού συστήματος. Χρησιμοποιώντας το λίπος σαν κύρια πηγή ενέργειας παράγεται λιγότερο Co2 στη μονάδα του χρόνου απ’ ότι παράγεται χρησιμοποιώντας υδατάνθρακες. Όμως, όπως αναφέραμε προηγουμένως, το λίπος απαιτεί περισσότερο Ο2 για να διασπαστεί και να δώσει ενέργεια. ¶ρα είναι αντιοικονομικό σε σχέση με τους υδατάνθρακες.

Σημαντικά μεταλλικά στοιχεία και βιταμίνες
Οι βιταμίνες και τα μεταλλικά στοιχεία ασκούν σύνθετες επιδράσεις σε πάρα πολλές βιολογικές διεργασίες που πραγματοποιούνται στο ανθρώπινο σώμα. Παρόλα αυτά, ορισμένες βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία έχουν ιδιαίτερη σημασία για την απόδοση του ελευθέρου δύτη.

Ο σίδηρος (fe) αποτελεί ένα μεταλλικό στοιχείο το οποίο βρίσκεται κυρίως στα κόκκινα κρέατα καθώς και σε ορισμένους ξηρούς καρπούς και λαχανικά. Αποτελεί βασικό δομικό συστατικό της αιμοσφαιρίνης και της μυοσφαιρίνης. Παρότι βρίσκεται σε αρκετές τροφές, το σώμα μας μπορεί να αξιοποιήσει κυρίως το σίδηρο που βρίσκετε στα κόκκινα κρέατα (λόγω της μορφής του ). Ο σίδηρος που βρίσκεται στις υπόλοιπες τροφές μπορεί να αξιοποιηθεί μόνο σε πολύ μικρό βαθμό και εφόσον καταναλώνεται ανάλογη ποσότητα βιταμίνης C. Σε ιδανική μορφή επίσης βρίσκεται και σε πολλά φαρμακευτικά συμπληρώματα σιδήρου. Οι αθλητές ελεύθερης κατάδυσης αλλά και αγωνισμάτων αντοχής λαμβάνουν μικρή ποσότητα φαρμακευτικού σιδήρου σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου.

Το φολικό οξύ και η βιταμίνη B12 αποτελούν δυο απαραίτητα συστατικά που σχετίζονται μεταξύ άλλων και με την αιμοποιητική λειτουργία. Δηλαδή την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων. Το φολικό οξύ βρίσκεται κυρίως σε πράσινα λαχανικά, σπόρους σιταριού, καθώς επίσης στο συκώτι και τη μαγιά. Η B12 βρίσκεται σε όλες τις ζωικές τροφές.

Η βιταμίνη C είναι μια βιταμίνη με αντιοξειδωτική κυρίως δράση. Βοηθάει επίσης στην απορρόφηση του σιδήρου. Βρίσκεται σε όλα τα φρούτα και τα λαχανικά .

Τα μεταβολικά παραπροϊόντα
Κάθε τροφή που καταναλώνουμε, μετά από την τελική της καύση δίνει εκτός από ενέργεια και θρεπτικά συστατικά και ορισμένα παραπροϊόντα. Μεταξύ πολλών είναι τα οξέα και οι βάσεις. Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 80% από στοιχεία που δίνουν βάσεις και κατά 20% από στοιχεία που δίνουν οξέα. Ορισμένοι διαιτολόγοι όπως οι Raguar, Berg & Hay συστήνουν η καθημερινή διατροφή να αποτελείται κυρίως 80% από ουσίες που μεταβολιζόμενες δίνουν βάσεις ( φρούτα, λαχανικά, αμύγδαλα ) και 20% από ουσίες που δίνουν οξέα ( κρέατα, αμυλούχες τροφές ). Η παραγωγή οξέων όμως δεν είναι αποτέλεσμα μόνο διατροφικό αλλά εξαρτάται άμεσα από το είδος της δραστηριότητας που κάνουμε. Όλοι οι αθλητές άπνοιας παράγουν περισσότερα οξέα κάθε φορά που κρατούν την αναπνοή τους σε θάλασσα και πισίνα. Αυτό γίνεται διότι η ίδια η άπνοια παράγει μεγάλες ποσότητες Co2 το οποίο κατόπιν μετατρέπεται σε οξέα. Αυτά τα οξέα είναι που προκαλούν τους διαφραγματικούς σπασμούς και οδηγούν την άπνοια στο τέλος της λόγω δυσφορίας. Τα οξέα αυτά εξουδετερώνονται αρχικά με τον έντονο πνευμονικό αερισμό και κατόπιν με τη βοήθεια των βασικών στοιχείων που βρίσκονται αποθηκευμένα στο σώμα μας . Τα αποθέματα βασικών στοιχείων κάθε φορά που χρησιμοποιούνται για εξουδετέρωση των όξινων μειώνονται. Με λίγα λόγια μετά από κάθε δραστηριότητα με άπνοια ο ελεύθερος δύτης πρέπει να φροντίζει όχι μόνο την αποκατάσταση των υδατανθράκων και των πρωτεϊνών αλλά και των βασικών στοιχείων καταναλώνοντας πάντα μεγαλύτερες ποσότητες φρούτων και λαχανικών παρά κρεάτων και αμύλου. Σπάνια σε υγιείς ανθρώπους εμφανίστηκαν συμπτώματα μεταβολικής οξέωσης. Αντίθετα, συμπτώματα αναπνευστικής οξέωσης (οξέωσης που οφείλεται στην διακοπή της αναπνευστικής λειτουργίας) έχουμε μετά από κάθε άπνοια. Προτείνω λοιπόν ειδικά πριν από αγώνες άπνοιας και υποβρύχιας αλιείας να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στις τροφές που δίνουν βασικά στοιχεία . Αυτή η φόρτιση με βασικά στοιχεία μπορεί να ξεκινήσει και μέρες πριν το αθλητικό γεγονός. Τροφές πλούσιες σε βασικά στοιχεία αποτελούν τα σύκα (ωμά και ξερά), οι σταφίδες, τα αμύγδαλα και όλα τα φρούτα και τα λαχανικά. Ολοκληρώνοντας το θέμα τις οξεοβασικής ισορροπίας, θα ήθελα να αναφέρω για αυτούς που θέλουν να το ψάξουν περισσότερο ότι μπορεί ο καθένας από εμάς να ελέγχει αν στο σώμα του υπάρχει πλεόνασμα βασικών ή όξινων στοιχείων χρησιμοποιώντας ένα απλό τεστ PH που πωλείται σε καταστήματα με ενυδρεία. Το δείγμα που θα εισάγουμε στο μετρητή δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από τα ούρα μας.

Τα πρακτικά οφέλη για όσους μέχρι τώρα ξεκινούσαν απνεϊστική δραστηριότητα με έλλειμμα βασικών στοιχείων μπορεί να είναι εντυπωσιακά ειδικά στο θέμα των διαφραγματικών σπασμών και την αίσθηση του καψίματος των ποδιών .

Το νερό
Το 40%-60% της σωματικής μάζας ενός ατόμου είναι νερό.

Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε όλοι ποσά θα μπορούσαμε να πούμε για το νερό. Εγώ θα περιοριστώ σε μερικές προτάσεις.


•Πίνουμε πάντα πριν διψάσουμε
•Καταναλώνουμε συχνά μικρές ποσότητες νερού (200ml κάθε 20΄) η αραιωμένου φυσικού χυμού σε αναλογία 3 νερό 1 χυμό. Με αυτό τον τρόπο το σώμα μας μπορεί να κατακρατεί περισσότερο νερό.
•Ποτέ δεν ξεκινάμε άπνοια σε θάλασσα η πισίνα αν νιώθουμε δίψα. Γενικά πριν από βουτιά αλλά και κατά τη διάρκεια σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αισθανθούμε δίψα.Όταν διψάμε είμαστε ήδη αφυδατωμένοι πράγμα το οποίο έχει άμεσες επιπτώσεις στις απνεϊστικές επιδόσεις.
•Η επανυδάτωση μπορεί να πάρει και 2 μέρες μετά από μία βουτιά ακόμα και αν εφαρμόσαμε όλα τα παραπάνω.

Η αποκατάσταση
Η αποκατάσταση αποτελεί το μοναδικό τρόπο με τον οποίο το σώμα μας θα μπορέσει να αξιοποιήσει όλα τα παραπάνω. Δεν πρόκειται να αποκτήσουμε πλεόνασμα τρώγοντας μόνο τροφές που δίνουν βάσεις. Δεν πρόκειται να μεγιστοποιήσουμε τον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων μας και κατ΄ επέκταση της αιμοσφαιρίνης και μυοσφαιρίνης μας τρώγοντας αρκετή πρωτεΐνη και λαμβάνοντας ικανοποιητικές ποσότητες σιδήρου και βιταμινών C , B12 , και φιλικού οξέος. Δεν πρόκειται να μεγιστοποιηθεί καμία προσαρμογή αν δεν δοθεί ο απαραίτητος χρόνος ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ στο σώμα μας να αποκωδικοποιήσει το προπονητικό ερέθισμα και να ολοκληρώσει τις πολύπλοκες και χρονοβόρες διαδικασίες προσαρμογής. Για παράδειγμα, αν τρώω ένα αμόνι και μια αγελάδα την ημέρα αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα αποκτήσω αιμοσφαιρίνη 18 (μέγιστη τιμή) σε μία εβδομάδα. Η μεγιστοποίηση της αιμοσφαιρίνης μπορεί να χρειαστεί και 6 μήνες. Υπενθυμίζω για άλλη μια φορά το τρίπτυχο της προσαρμογής: ερέθισμα –διατροφή-αποκατάσταση.

Δηλαδή πόσο έντονα και πόσες φορές την εβδομάδα να προπονούμαι;
Αν προπονείσαι πολύ έντονα και αρκετή ώρα σε κάθε προπόνηση πρέπει να διαθέτεις περισσότερο χρόνο ξεκούρασης μέχρι την επόμενη προπόνηση σου. Αν οι προπονήσεις σου είναι μικρής χρονικής διάρκειας και όχι μέγιστης στάσης τότε μπορείς να προπονείσαι περισσότερες φορές την εβδομάδα. Και στις δύο περιπτώσεις η διατροφή πρέπει να είναι πλήρης και σε απόλυτη συνάρτηση με τον όγκο προπόνησης. Αν δεν έχεις τροφοδοτήσει το σώμα σου σωστά τις προηγούμενες μέρες τότε καλύτερα μην προπονηθείς καθόλου. Πήγαινε να φας και να κοιμηθείς.

Ολοκληρώνοντας αυτό το άρθρο θέλω να πιστεύω ότι όλοι καταλάβατε γιατί ποτέ κατά την διάρκεια της κολυμβητικής μου καριέρας δεν μπόρεσα να υπερβώ τα 14.2mg αιμοσφαιρίνης /100ml αίματος. Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμα, ο λόγος ήταν η ελλιπής αποκατάσταση. Έτρωγα σωστά, έκανα προπόνηση και με το παραπάνω (30km την εβδομάδα) αλλά ο χρόνος που μεσολαβούσε από προπόνηση σε προπόνηση δεν αρκούσε. Σε αυτή την περίπτωση απλά έπρεπε να προπονούμαι λιγότερο. Το κάθε σώμα έχει διαφορετικό χρόνο αποκατάστασης. Το χρόνο αποκατάστασης ενός αθλητή επηρεάζει όχι μόνο η διατροφή αλλά και οι γενετικές καταβολές του.

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:31 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Ο παρόν οδηγός αποτελεί μία βήμα προς βήμα εργασία για εκμάθηση της βέλτιστης εξίσωσης μέσου ωτός για ελεύθερους και αυτόνομους δύτες. Η εργασία είναι έργο του αθλητή ελεύθερης κατάδυσης Eric Fattah, η οποία έχει δημοσιευθεί στη διεύθυνση http://liquivision.com/equalizing.php . Η παρούσα είναι η τελευταία αναθεωρημένη έκδοσή της, σε μετάφραση που έγινε από τον Δημ.Χατζημέντωρ πρόεδρο του ΣΕΕΚΘ
Εισαγωγή
Πρώτος ο Eric Fattah έγραψε το”Frenzel Fattah Equalizing Document” για να εξηγήσει, την τεχνική Frenzel και τη στρατηγική της για καλή εξίσωση, στον εναπομένοντα πνευμονικό όγκο στα (80μ+). Μία και ήταν διαθέσιμο στο ιντερνέτ, τουλάχιστον δέκα χιλιάδες άτομα ωφελήθηκαν από αυτό τον οδηγό Frenzel εξίσωσης με στοματική πλήρωσης, τα τελευταία πέντε χρόνια.

Το κύριο όφελος από την εκμάθηση της Frenzel και Frenzel-Fattah (στοματικής πλήρωσης) τεχνικής, είναι η μείωση της προσπάθειας, καθώς και της επικινδυνότητας (απότομου φυσήματος), που η τεχνική Valsava δημιουργεί. Αν μάθετε προσεκτικά τις τεχνικές που εξηγούνται σ΄αυτό το κείμενο, θα πρέπει να είστε τελικά ικανοί να εξισώνεται ασυνείδητα, κλειδί για ξεκούραστη και αποτελεσματική ελεύθερη κατάδυση.

Οι αυτόνομοι δύτες μπορούν επίσης να ωφεληθούν από την εκμάθησης αυτής της τεχνικής. Αν και σ΄αυτούς υπάρχει αφθονία αέρα και χρόνου για εξίσωση, ο βίαιος χειρισμός Valsava μπορεί να προκαλέσει τραύμα στους ευαίσθητους ιστούς του μέσου ωτός, ακουστικού τυμπάνου και πνευμόνων. Η εξίσωση Frenzel είναι στιγμιαία και ασφαλέστερη.

Η προσέγγιση Frenzel-Fattah (στοματική πλήρωση), κάνει την κατάδυση ακόμη και με άδειους πνεύμονες, ή τον Λειτουργικό Εναπομένοντα Όγκο (ΛΕΟ) ένα πρακτικό στυλ κατάδυσης. Χρησιμοποιώντας την στοματική πλήρωση, δίνεται η δυνατότητα στον προπονημένο ελεύθερο δύτη, να φθάσει βάθη άνω των ορίων αναψυχής. Κανονικά, τέτοιες καταδύσεις θα ήταν πιθανές, μόνο με την πολύ επικίνδυνη τεχνική της πλήρωσης των ιγμορείων και του μέσου ωτός με θαλασσινό νερό ή φυσιολογικό ορό.

Προσοχή! Αν το βάθος κατάδυσής σας είναι προς στιγμή μικρό, λόγω αδυναμίας εξίσωσης, μπορεί οι τεχνικές που περιγράφονται παρακάτω (αν τις μάθετε σωστά), να αυξήσουν δραματικά την καταδυτική σας δυνατότητα σε μικρό χρονικό διάστημα. Παρακαλώ λάβετε υπόψη, ότι κατά την προσέγγισή σας σε νέα βάθη, όλοι οι κίνδυνοι που συνδέονται με την Βαθειά Ελεύθερη Κατάδυση, χωρίς ανάλογη προετοιμασία, επιδρούν ακόμα πάνω σας! Απότομη εξίσωση σε βάθος, με το διάφραγμα, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα ωτικού ή πνευμονικού βαροτραύματος. Καταδυόμενοι με ΛΕΟ ή άδειους πνεύμονες, μπορεί ακόμα να έχει ως αποτέλεσμα πνευμονικό βαρότραυμα, υποξία-λιποθυμία πνιγμό και θάνατο

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:32 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Επισκόπηση τεχνικών εξίσωσης
Valsava (κράτημα μύτης και φύσημα)

Περιγραφή: Για να εξισώσεις το έσω ούς και/ή τη μάσκα, κρατάς τα ρουθούνια κλειστά με τα δάκτυλα και «φυσάς», συσπώντας το διάφραγμα και τους θωρακικούς μύες (εκπνοή). Ο αέρας σπρώχνεται μέσα από την ευσταχιανή σάλπιγγα, εξισορροπώντας την υδροστατική πίεση.

Πλεονεκτήματα:Ευκολία στην εκμάθηση.

Μειονεκτήματα: Ξόδεμα μεγάλης ποσότητας αέρα. Αργή στην πλήρη εξίσωση και των δύο ωτών, σε γρήγορη κάθοδο. Είναι απαραίτητη μεγάλη κοιλιακή και θωρακική προσπάθεια σε μεγαλύτερα βάθη, που μπορεί να καταλήξει σε τραυματισμό.

Προσοχή: Μπορεί να προκαλέσει στους πνεύμονες και στο ούς βαρότραυμα σε βάθος.Δεν είναι αποτελεσματική σε βάθη πέρα από του ΛΕΟ.

Χωρίς χέρια (Αυτόματο άνοιγμα των Ευσταχιανών)

Περιγραφή: Κατά τη διάρκεια της καθόδου, ανοίγετε τις Ευσταχιανές σάλπιγγες συσπώντας τους παράπλευρους μυς. Στην πραγματικότητα δεν ανοίγουν οι Ευσταχιανές, αλλά μάλλον προλαβαίνουν οι μυς που τις περιβάλουν να μη συσπάσουν, λόγω της αυξημένης υδροστατικής πίεσης. Αυτό βοηθά την κίνηση του αέρα, από τους πνεύμονες, μέσω των Ευσταχιανών, ρυθμίζοντας την εξίσωση των πιέσεων.

Πλεονεκτήματα: Ιδανικό στην κυκλοφορία του αέρα και στην ενεργειακή οικονομία. Ασφαλέστερη, όταν γίνεται σωστά, από άλλες τεχνικές.

Μειονεκτήματα:Απαιτεί εξαιρετική προπόνηση των πέριξ της Ευσταχιανής μυών. Δύσκολη έως αδύνατη να πραγματοποιηθεί, σε μεγάλο αριθμό δυτών, λόγω μικρής διαμέτρου ενός ή και των δύο Ευσταχιανών σαλπίγγων. Για την αποτελεσματική εξίσωση, συνήθως απαιτείται πιο αργός ρυθμός καθόδου. Συνήθως δεν έχει αποτέλεσμα, σε βάθη κάτω του ΛΕΟ του συγκεκριμένου δύτη.

Frenzel (διαφραγματική)

Περιγραφή: Μαζεύοντας αέρα στο στόμα, κλείνοντας την επιγλωττίδα και ανοίγοντας την μαλθακή υπερώα, ο αέρας ωθείται στις Ευσταχιανές, δημιουργώντας θετική πίεση με τη γλώσσα το στόμα και τα μάγουλα.

Πλεονεκτήματα: Βολική. Ασφαλέστερη από την κίνηση Valsava και εξαιρετική στην κυκλοφορία του αέρα, ειδικά όταν φοράμε γυαλάκια με φυσιολογικό ορό ή καθόλου μάσκα και noze-clip. Πιθανές μέτριες ή γρήγορες ταχύτητες καθόδου. Η Frezel είναι αποτελεσματική σε βάθη άνω της ΛΕΟ, με προπόνηση και εναρμόνιση θωρακικής και κοιλιακής κοιλότητας.

Mειονεκτήματα: Απαιτεί υπερβολική εξάσκηση και συγχρονισμό της μαλθακής υπερώας, της γλωττίδας, και των μυών της γλώσσας.

Προσοχή: Επειδή είναι εύκολο να ξεπεράσουμε το προσωπικό μας όριο, μπορεί να προκαλέσουμε βαρότραυμα τραχείας ή πνεύμονος.

Frenzel-Fattah στοματική πλήρωση.

Περιγραφή: Ταυτόσημη με την τεχνική Frenzel,εκτός του ότι σε ένα ορισμένο βάθος, η στοματική πλήρωση (με αέρα), γίνεται μια μόνο φορά και διατηρείται για το υπόλοιπο της κατάδυσης. Με ανοικτή τη μαλθακή υπερώα, η στοματο-επιφαρυγκική πίεση διατηρείται με γλώσσα, μάγουλα, γνάθο, σταθερά ανάλογη με την αυξανόμενη υδροστατική πίεση.

Πλεονεκτήματα: Αξιόπιστη σε όλα τα βάθη. Εύκολη μεγάλη ταχύτητα καθόδου. Δραστική σε βάθος πολύ πάνω από το ΛΕΟ. Το όριο είναι μέγεθος ρυθμιζόμενο μόνο από τη στοματική πλήρωση. Μπορεί να επιτευχθεί σταθερή πίεση, πράγμα που έχει επακόλουθο ότι δεν πέφτει η πίεση στις Ευσταχιανές.

Μειονεκτήματα: Απαιτεί διαρκή προπόνηση και συντονισμό μαλακής υπερώας, γλωττίδος, γλώσσας, στοματικών μυών.

Προσοχή: Εύκολα ξεπερνάμε τα ατομικά μας όρια-Μπορεί να συμβεί πνευμονικό ή τραχειακό βαρότραυμα .

Υγρή εξίσωση με θαλασσινό νερό ή Φυσιολ. Ορό.

Περιγραφή: Τυπικά , ο δύτης καταδύεται με γυαλάκια Φυσιολογικού ορού, ή χωρίς μάσκα. Αν φοράει Noze-clip, το μετακινεί για να αφήσει το νερό να γεμίσει τα ιγμόρεια όταν δε μπορεί πλέον να εξισώσει. Ακόμα μπορεί να επιλέξει την πραγματοποίηση της Frenzel και με τη γλώσσα του σαν πιστόνι να σπρώξει το νερό από τις ευσταχιανές στο αυτί, για να πληρώσει την έλλειψη αέρα. Με νερό στα ιγμόρεια και τις Ευσταχιανές, μειώνεται σημαντικά ο όγκος του αέρα, μειώνοντας την ανάγκη πλέον εξίσωσης. Μια άλλη παραλλαγή (από τον Sebastian Murat):όταν γεμίζεις τα ιγμόρια, γέρνεις το κεφάλι πίσω προς την επιφάνεια, με σκοπό να προλάβεις την είσοδο νερού στις Ευσταχιανές. Αυτή η παραλλαγή χρησιμεύει στο να προλάβεις τα προβλήματα που προκύπτουν από τον ερεθισμό ή τη μόλυνση μετά την είσοδο νερού από τις Ευσταχιανές.

Πλεονεκτήματα: Γρήγορη ταχύτητα κατάδυσης. Αποτελεσματικό σε βάθη πολύ μεγαλύτερα από το ΛΕΟ.

Μειονεκτήματα: Πιθανότητα μόλυνσης έσω ωτός και ιγμορείων.

Προσοχή: Απαιτεί προπόνηση για να προλάβεις την αναπνοή νερού (στους πνεύμονες)-πνίξιμο. Στους κινδύνους περιλαμβάνεται , ίλιγγος από την είσοδο νερού μέσα και γύρω από το έσω ούς, αυξημένος κίνδυνος πνιγμού σε περίπτωση Black-out απώλειας συνείδησης. Λόγω της ευκολίας υπέρβασης της ΛΕΟ, μπορεί να προκληθεί πνευμονικό ή τραχειακό βαρότραυμα

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:34 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Μέρος 1: Φυσιολογία της εξίσωσης.
.



Το πέρασμα που οδηγεί στους πνεύμονες ονομάζεται Τραχεία. Ανοίγει ή κλείνει από την επιγλωττίδα.

Το πέρασμα που οδηγεί στο στομάχι λέγεται οισοφάγος. Μπορεί να ανοίγει ή να κλείνει, αλλά συνήθως είναι κλειστό, εκτός από την στιγμή της κατάποσης.

Ο αέρας που εκπνέεται από τους πνεύμονες μπορεί να κατευθυνθεί από την μαλθακή υπερώα. Αν αυτή είναι στην ουδέτερη θέση (όπως φαίνεται παραπάνω), ο αέρας ελεύθερα φεύγει από τη μύτη και το στόμα.

Αν η μαλθακή υπερώα σηκωθεί, σφραγίζεται η ρινική κοιλότητα και εκπνέουμε από το στόμα.

Αν η μαλθακή υπερώα κατέβει, σφραγίζεται το στόμα κι εκπνέουμε από τη μύτη.

Οι είσοδοι των Ευσταχιανών σαλπίγγων βρίσκονται στις ρινικές κοιλότητες. Το κλειδί για εξίσωση, είναι να σπρώξουμε αέρα στις ευσταχιανές.

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
 Θέμα δημοσίευσης: Re: Ιατρικη της καταδυσης
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε: Τετ 14 Σεπ 2011, 08:39 
Χωρίς σύνδεση
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 12 Απρ 2011, 16:53
Δημοσιεύσεις: 366
Τοποθεσία: Βαρη Αττικης
Μέρος 2: Η τεχνική Frenzel στην πράξη



Η γλώσσα δρα σαν πιστόνι: ωθώντας τη γλώσσα, πάνω πίσω, όλος ο αέρας του λαιμού πιέζεται. Πρέπει να πάει κάπου. Προσπαθεί να πάει στους πνεύμονες, όμως η επιγλωττίς είναι κλειστή. Προσπαθεί να πάει στο στομάχι, όμως και ο οισοφάγος είναι κλειστός. Προσπαθεί να εξέλθει από τη μύτη, αλλά τη βρίσκει κι αυτή κλειστή από τα δάκτυλα. Το μόνο μέρος που μπορεί να εισέλθει, είναι οι Ευσταχιανές. Η πίεση του αέρα στις Ευσταχιανές, μειώνεται μόνο από τη δύναμη της γλώσσας. Η γλώσσα είναι εξαιρετικά δυνατή. Έχει τη δυνατότητα να συμπιέσει τόσο αέρα, ώστε να σκίσει τα τύμπανα.

Για να εκτελέσουμε την Frenzel:

1.Κλείνουμε τη μύτη.
2.Γεμίζουμε το στόμα με λίγο αέρα.
3.Κλείνουμε την επιγλωττίδα.
4.Κινούμε την μαλακή υπερώα στην ουδέτερη θέση.
5.Κάνουμε τη γλώσσα πιστόνι και σπρώχνουμε τον αέρα στο πίσω μέρος του φάρυγγα.
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι, δε γνωρίζουν πώς να ρυθμίζουν την επιγλωττίδα ή τη μαλακή υπερώα και ακόμα περισσότεροι αγνοούν πώς να δουλεύουν τη γλώσσα σαν πιστόνι. Σκοπός αυτού του άρθρου είναι, να περιγράψει βήμα-βήμα τις ενέργειες, ώστε να μάθουμε τα παραπάνω. Αν τα ξεχωριστά αυτά βήματα γίνουν κτήμα μας, η τελική επιτυχία είναι εγγυημένη.

Τα ξεχωριστά βήματα που πρέπει να κάνουμε, διαχωρίζονται στα παρακάτω:

1.Πως να γεμίζουμε το στόμα με αέρα
2.Πως κοντρολάρουμε την επιγλωττίδα
3.Πως κοντρολάρουμε τη μαλακή υπερώα
4.Πως εφαρμόζουμε το γλωσσικό μπλόκ
5.Πως να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα σαν πιστόνι
6.Πως να ελέγχουμε ανεξάρτητα τη επιγλωττίδα και τη μαλακή υπερώα
7.Πως να τα κάνουμε όλα συγχρόνως
8.Πως να τα τεστάρουμε στο νερό
9.Εμάθηση των προχωρημένων παραλλαγών
Βήμα 1:Πώς να γεμίζουμε το στόμα με αέρα

Γέμισε τα μάγουλά σου, σαν μπαλόνι και κράτα εκεί τον αέρα για λίγα δευτερόλεπτα.
Κατόπιν χρησιμοποιώντας τα μάγουλα, σπρώξε τον αέρα πίσω στους πνεύμονες.
Επανέλαβέ το πολλές φορές, μέχρι να το κάνεις εύκολα με τη θέλησή σου.
Κάνε ένα "τέλειο φούσκωμα", γέμισε τα μάγουλα μέχρι να εκραγούν….
Κάνε ένα "μέτριο φούσκωμα", γέμισε τα μάγουλα μέχρι ν΄αρχίσουν να φουσκώνουν.
Όταν λέω "γέμισε τα μάγουλα με λίγο αέρα", κάνε ένα μέτριο φούσκωμα.
Βήμα 2: Πώς να κοντρολάρουμε την επιγλωττίδα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι εκμάθησης ελέγχου της επιγλωττίδας. Εφάρμοσε αυτές τις ξεχωριστές ασκήσεις, για να βεβαιωθείς ότι κοντρολάρεις τέλεια τους μύες που την ελέγχουν:

ΜΕΘΟΔΟΣ 1: Γαργάρα με νερό

1.Πάρτε μια γουλιά νερό
2.Γείρεται το κεφάλι πίσω, αλλά μην αφήσετε το νερό να εισέλθει στο λαιμό, μη καταπιείτε το νερό.
3.Το νερό δεν εισέρχεται στο λαιμό σας, γιατί κλείσατε την επιγλωττίδα.
ΜΕΘΟΔΟΣ 2: Εκπνοή και σταμάτημα του αέρα.

1.Ανοιξε το στόμα και κράτα το ορθάνοικτο.
2.Εξέπνευσε, αλλά μην αφήσεις τον αέρα να βγεί.
3.Με άλλα λόγια "κλείσε το λαιμό σου" και εξέπνευσε ενάντια στον κλειστό λαιμό.
4.Δε βγαίνει έξω αέρας, γιατί έκλεισες την επιγλωττίδα.
ΜΕΘΟΔΟΣ 3: Εισπνοή και σταμάτημα του αέρα.

1.Ανοιξε το στόμα και κράτα το ορθάνοικτο.
2.Ανέπνευσε, αλλά μην αφήσεις τον αέρα να εισέλθει στους πνεύμονες.
3.Με άλλα λόγια <"κλείσε το λαιμό σου" και ανέπνευσε ενάντια στον κλειστό λαιμό.
4.Δεν εισέρχεται αέρας στους πνεύμονες, διότι έκλεισες την επιγλωτίδα.
ΜΕΘΟΔΟΣ 4.Μουσική με την επιγλωττίδα.

1.Οπως στη μέθοδο 1. εξέπνευσε, ενάντια στο κλειστό σου λαιμό. Συνέχισε να αυξάνεις την πίεση.
2.Τώρα, στιγμιαία, άσε να περάσει αέρας και σταμάτα τον αμέσως. Πρέπει να κάνεις έναν αστείο ξερό ήχο.
3.Ασε τον αέρα, κράτα τον, άστον, σταμάτα πάλι, ξανά και ξανά, γρήγορα.
4.Ο μύς που ελέγχεις είναι η επιγλωττίδα.
ΜΕΘΟΔΟΣ 5.Μουσική της επιγλωττίδας, με εισπνοή.

Όπως στη μέθοδο 4. Αλλά εισπνοή ,σταμάτημα απότομα, εισπνοή, σταμάτημα….

Συνεχίστε την πρακτική με τις μεθόδους 4 και 5 μέχρι να κυριαρχείται στην επιγλωττίδα.

Βήμα 3: Πως κοντρολάρουμε τη μαλακή υπερώα

1.Κλείσε το στόμα.
2.Ανέπνευσε από τη μύτη.
3.Εξέπνευσε από τη μύτη.
4.Ανέπνευσε από τη μύτη.
5.Άνοιξε το στόμα.
6.Εξέπνευσε ΜΟΝΟ από τη μύτη. ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΕΡΑΣ, δε πρέπει να εξέρχεται από το στόμα.
7.Ανέπνευσε ΜΟΝΟ από τη μύτη. ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΕΡΑΣ, δε πρέπει να εισέρχεται στο στόμα.
8.Συνεχίστε την ρινική αναπνοή, με το στόμα ανοικτό.
9.Τώρα, ανάπνευσε, μόνο από το στόμα, ΧΩΡΙΣ να περνά αέρας από τη μύτη.
10.Οταν είσαι σίγουρος, ότι μπορείς (με ανοικτό στόμα), να αναπνέεις μόνο από τη μύτη ή το στόμα, προχώρα στο επόμενο βήμα.
11.Εισέπνευσε βαθειά.
12.Άνοιξε το στόμα και κράτα το ορθάνοικτο.
13.Άρχισε να εκπνέεις, ΑΡΓΑ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ.
14.Συνέχισε να εκπνέεις, με ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΤΟΜΑ,ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ.
15.Συνέχισε να εκπνέεις, πάλι ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΝΟ.
16.Συνέχισε τις εκπνοές, εναλλάσσοντας μία από τη μύτη μία από το στόμα, γρήγορα.
17.Προσπάθησε το ίδιο, αυτή τη φορά εισπνέοντας, εναλλάσσοντας γρήγορα, πότε από τη μύτη πότε από το στόμα.
18.Καθώς εναλλάσσεις, μεταξύ στόματος και μύτης, νιώθεις κάτι σαρκώδες μαλακό, στο πίσω άνω μέρος του λαιμού, να κινείται. Είναι η μαλακή υπερώα. Ανασηκώνεις τη μαλακή υπερώα , για να αναπνεύσεις από το στόμα και την κατεβάζεις για να αναπνεύσεις από τη μύτη.
19.Επανέλαβε πολλές φορές αυτές τις ασκήσεις, μέχρι να αποκτήσεις την ικανότητα, να "σηκώνεις" ή να "κατεβάζεις" τη μαλακή υπερώα εκούσια.
20.Στις αναπνοές που γίνονται από στόμα και μύτη ταυτόχρονα, η μαλακή υπερώα βρίσκεται στην ουδέτερη θέση (ούτε πάνω, ούτε κάτω).
Βήμα 4: Πως εφαρμόζουμε το "γλωσσικό μπλόκ"

Τώρα πρέπει να μάθουμε πως σταματάμε τη ροή του αέρα, μόνο με τη γλώσσα μας.

1.Άρχισε την εκπνοή, μόνο από το στόμα.
2.Σταμάτα τη ροή του αέρα, κλείνοντας απότομα το στόμα (τα μάγουλα στιγμιαία γεμίζουν)
3.Ανάπνευσε πάλι και ξανάρχισε την εκπνοή.
4.Σταμάτησε τη ροή του αέρα κλείνοντας την επιγλωττίδα.
5.Βλέπουμε ότι γνωρίζουμε δύο τρόπους να σταματάμε τη ροή του αέρα, κατά την εκπνοή-κλείσιμο του στόματος και της επιγλωττίδας.
6.Τώρα πρέπει να μάθουμε έναν τρίτο τρόπο, σταματήματος του αέρα ,κατά την εκπνοή από το στόμα.
7.Εισέπνευσε και αργά εξέπνευσε, από το στόμα, λέγοντας το γράμμα <<θ>>, όπως Θόδωρος.
8.Τώρα , κρατώντας τη γλώσσα σε αυτή τη θέση, άγγιξε με την άκρη της τον ουρανίσκο, ακριβώς πίσω από τους δύο άνω κεντρικούς τομείς.
9.Προσπάθησε να σταματήσεις την ροή αέρα, δια μέσου δοντιών γλώσσας, κάνοντας ένα φράγμα (κουρτίνα) , με τη γλώσσα. Η άκρη της γλώσσας τώρα αγγίζει τον ουρανίσκο ακριβώς πίσω από τους τομείς και τα πλάγια της , πάλι τον ουρανίσκο, ακριβώς μέσα από τους γομφίους.
10.Συνέχισε να επαναλαμβάνεις τα προηγούμενα βήματα, μέχρι να μπορείς άνετα να σταματήσεις τη ροή του αέρα έξω από το ανοικτό σου στόμα, χρησιμοποιώντας μόνο τη γλώσσα σου.
11.Σιγούρεψε το ότι δε κλέβεις, κλείνοντας την επιγλωττίδα ή το στόμα. Τώρα τα χείλη σου πρέπει να είναι ΑΝΟΙΚΤΑ, και η γνάθος σχεδόν κλειστή- μπορεί να γίνει με τελείως κλειστή ή σχεδόν κλειστή, έτσι ώστε τα μπροστινά σας δόντια,(άνω και κάτω), να εφάπτονται.
12.Αν τελικά κατάφερες να σταματήσεις τη ροή του αέρα μόνο με τη γλώσσα σου, συγκράτησε το τι έκανες με τη γλώσσα (τη θέση της) στο μυαλό σου, αυτό λέγεται γλωσσικό μπλόκ.
Βήμα 5: Πώς να χρησιμοποιείς τη γλώσσα σαν πιστόνι

1.Αν δε γνωρίζεις ήδη την τεχνική πνευμονικού Packing, αυτή αναφέρεται στο παράρτημα .Α. στο τέλος.
2.Αν γνωρίζεις το Packing εύκολα και ασυνείδητα προχώρα στο επόμενο βήμα.
3.Βρες έναν αναπνευστήρα.
4.Βάλτο στο στόμα.
5.Κλείσε τα ρουθούνια.
6.Πακετάρισε τους πνεύμονες, δια μέσου του αναπνευστήρα.
7.Δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα μάγουλα στο πακετάρισμα, δε δουλεύετε. Πρέπει να δουλέψεις μόνο τη γλώσσα.
8.Με άλλα λόγια, ρούφα αέρα από τον αναπνευστήρα, μετά δούλεψε το "γλωσσικό μπλόκ", μετά σήκωσε τη γλώσσα προς τα πίσω, να σπρώξει τον αέρα στο λαιμό και τους πνεύμονες.
9.Όταν το κάνεις αυτό, τα πλάγια της γλώσσας σου αγγίζουν τα ούλα, στον ουρανίσκο σου, στη περιοχή των γομφίων. Η άκρη της γλώσσας αγγίζει τον ουρανίσκο. Μιας και έχεις δημιουργήσει ένα "φράγμα" με τη γλώσσα, όλα σου τα δόντια βρίσκονται στο εξωτερικό "διαμέρισμα", του στόματος γύρω από αυτή και όλος ο αέρας πίσω από αυτή, θα βρίσκεται στο "έσω διαμέρισμα" .Όταν η γλώσσα βρίσκεται σε αυτή τη θέση, είναι αδύνατον να εκπνεύσεις. Η γλώσσα μπλοκάρει τον αέρα.
10.Εφ όσον μπορείς να πακετάρεις από τον αναπνευστήρα (χρησιμοποιώντας τη γλώσσα), κατάφερες να δουλεύεις τη γλώσσα σαν πιστόνι. Τώρα μπορείς να σπρώχνεις αέρα στους πνεύμονες χρησιμοποιώντας μόνο τη γλώσσα.
Βήμα 6:Πώς να ελέγχουμε ανεξάρτητα τις επιγλωττίδα και μαλακή υπερώα.

Δυστυχώς, επιγλωττίδα και μαλακή υπερώα, δουλεύουν ζευγάρι, με την έννοια ότι και τα αυτιά δουλεύουν ζευγάρι. Είναι δύσκολο να κουνήσεις το ένα αυτί, χωρίς να κουνηθεί και το άλλο. Είναι δύσκολο να κουνήσεις το ένα βλέφαρο χωριστά από το άλλο. Αν κουνήσεις το ένα βλέφαρο χωριστά από το άλλο, τότε κατάφερες επιτυχώς να σπάσεις το ζευγάρι των μυών που τα κινεί. Μπορείς να τους ελέγχεις ανεξάρτητα. Επιγλωττίδα και μαλακή υπερώα, είναι ζευγάρι. Όταν κλείνεις την επιγλωττίδα, σχεδόν στα σίγουρα σηκώνεις την μαλακή υπερώα (έτσι προλαμβάνεται η ροή αέρα από τη μύτη). Αυτό είναι πρόβλημα. Για να εκτελέσεις τη Frenzel, πρέπει να μάθεις να κλείνεις την επιγλωττίδα, ενώ κρατάς τη μαλακή υπερώα στην ουδέτερη θέση. Αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολο και χρονοβόρο να μαθευτεί να εκτελείται, ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι αυτής της τεχνικής.

1.Τοποθέτησε την έσω επιφάνεια του δείκτη και του αντίχειρα, κάτω από τα ρουθούνια, έτσι ώστε η μύτη σας να είναι ελαφρά βουλωμένη.
2.Πρέπει να μπορείς να εκπνεύσεις από τη μύτη, με τα ρουθούνια να γαργαλιούνται.
3.Γέμισε τα μάγουλά σου μέχρι να εκραγούν.
4.Κλείσε την επιγλωττίδα.
5.Προσπάθησε να συμπιέσεις τα μάγουλα, πιέζοντας τον αέρα, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΗ.
6.Πρέπει να αισθανθείς τον αέρα, να περνά πάνω από τα δάκτυλά σου, και να γαργαλούν τα ρουθούνια.
7.Αν ο αέρας χαθεί και δε γαργαλούν τα ρουθούνια, ο αέρας επέστρεψε στους πνεύμονες και μάλλον δεν έχεις κλειστή επιγλωττίδα.
8.Αν ο αέρας δε πάει πουθενά και απλώς ΣΥΜΠΙΕΖΕΤΑΙ, σημαίνει ότι η μαλακή σας υπερώα σηκώθηκε και φράζει το πέρασμα της ρινικής σας κοιλότητας. Επανέλαβε τις ασκήσεις μαλακής υπερώας, να αποκτήσεις έλεγχο του μυός.
9.Επανέλαβε τα παραπάνω βήματα, συγκεντρωμένος στη μαλακή υπερώα, στην ουδέτερη θέση. Ο μόνος τρόπος να βγει ο αέρας από τα ρουθούνια όταν πιέσεις τα μάγουλα είναι με τη μαλακή υπερώα στην ουδέτερη θέση.
10.Αν ακόμα δε μπορείς να κάνεις σωστά την άσκηση, δοκίμασε το παρακάτω.
11.Άλλη μια φορά κλείσε απαλά τη μύτη.
12.Βγάλε το 90% του πνευμονικού αέρα, από το στόμα.
13.Κλείσε το στόμα και εξέπνευσε το τελευταίο 10% του αέρα, μέσα στα μάγουλά σου, γεμίζοντας τα μέχρι να τεντωθούν.
14.Κλείσε την επιγλωττίδα.
15.Τώρα οι πνεύμονες είναι τελείως άδειοι, και τα μάγουλα γεμάτα. Ο αέρας είναι παγιδευμένος στο στόμα σου γιατί είναι κλειστή η επιγλωττίς.
16.Τώρα, εισέπνευσε ενάντια στον κλειστό σου λαιμό. Φυσικά δε θα εισέλθει αέρας στους πνεύμονες διότι είναι κλειστή η επιγλωττίδα. Αντιθέτως προκαλείται μια δυσάρεστη υποπίεση στους πνεύμονες.
17.Διορθώστε την υποπίεση στους πνεύμονες. Τώρα προσπαθήστε και πιέστε τα μάγουλα σας, ωθώντας τον αέρα να βγει από τη μύτη. Συγκεντρώσου στη μαλακή υπερώα. Χαλάρωσε-και κράτα την στη ουδέτερη θέση. Αν το πετύχεις ο αέρας θα βγεί βιαστικά από τη μύτη. Μην αφήσεις τον αέρα να πάει στους πνεύμονες.
18.Εξακολούθησε να κάνεις την παραπάνω άσκηση, μέχρι να μπορείς να γεμίσεις τα μάγουλα, να κλείσεις την επιγλωττίδα, να τα πιέσεις και να ωθήσεις τον αέρα από τη μύτη. Όταν τα κάνεις αυτά η επιγλωττίδα είναι κλειστή και η μαλακή υπερώα στην ουδέτερη θέση. Αυτή τη θέση των μυών πρέπει να σημειώσεις στο μυαλό και να τη θυμάσαι
Ένας άλλος τρόπος να μάθεις να κοντρολάρει χώρια, τη μαλακή υπερώα και την επιγλωττίδα, είναι πακετάροντας τους πνεύμονες από τη μύτη. Με άλλα λόγια, προσπάθησε να μάθεις να πακετάρεις τους πνεύμονες με κλειστό στόμα. Πρέπει να ρουφήξεις αέρα από τη μύτη.

Βήμα 7: Πως τα κάνουμε όλα μαζί.

1.Κλείσε τη μύτη.
2.Γέμισε λίγο με αέρα τα μάγουλα.
3.Κλείσε την επιγλωττίδα και κράτα στην ουδέτερη θέση την μαλακή υπερώα, όπως προ ολίγου έμαθες.
4.Εφάρμοσε το <<γλωσσικό μπλοκ >> και σπρώξε αέρα στο πίσω μέρος του λαιμού (επιφάρυγγα), όπως κάνεις πακετάρισμα με αναπνευστήρα. Ο αέρας δε μπορεί να εισέλθει στους πνεύμονες, αλλά αντί αυτού, θα μπει στις ρινικές κοιλότητες και μια που τα ρουθούνια είναι κλειστά θα πιεστεί στις ευσταχιανές που θα εξισώσουν τα τύμπανα.
5.Όταν εξισώσεις μια φορά μπορείς να προσθέτεις πίεση με τη γλώσσα , κυρτώνοντας προς τα έξω τα τύμπανα. Στην πραγματικότητα νιώθεις σα να έχεις τη δυνατότητα να σπάσεις τα τύμπανα (προς τα έξω), αν θα έβαζες κι άλλη πίεση με τη γλώσσα.
6.Συνέχισε να δουλεύεις την Frenzel στην ξηρά, μέχρι να μπορείς εύκολα να κάνεις το κλικ στα αυτιά σου με τη γλώσσα.
Βήμα 8: Πως το τεστάρουμε στο νερό.

1.Πήγαινε σε πισίνα που έχει τουλάχιστον 2 μέτρα βάθος.
2.Κατέβα στα 2 μέτρα, χωρίς να εξισώσεις. Τα αυτιά πρέπει λίγο να ενοχλούν.
3.Τώρα κλείσε τη μύτη και ΕΞΙΣΩΣΕ. Πρέπει να είσαι ικανός, να κάνεις το κλικ στα αυτιά έστω μια φορά.
4.Συνέχισε να προσθέτεις πίεση με τη γλώσσα, μέχρι να νιώσεις την πίεση προς τα έξω στα τύμπανα.
5.Δοκίμασε το ίδιο στη θάλασσα.
Μέρος 3:Τεχνική Frenzel-Fattah (γέμισμα στόματος) βήμα-βήμα.
Για να εφαρμόσεις την τεχνική Frenzel , θα πρέπει να υπάρχει λίγος αέρας στο λαιμό σου. Η γλώσσα πρέπει σα πιστόνι να σπρώξει σα πιστόνι, πάνω στο διάστημα αυτό αέρος. Αν δε υπάρχει αυτό το μικρό διάστημα στο λαιμό η τεχνική δε μπορεί να εφαρμοστεί.

Καθώς ο Ελεύθερος δύτης καταδύεται, οι πνεύμονες συμπιέζονται. Όταν μετακινηθεί, η ποσότητα του πεπιεσμένου αέρα που εναπομένει στους πνεύμονες μειώνεται. Σε ένα δεδομένο βάθος, ο Ελ. Δύτης θα διαπιστώσει, ότι δεν υπάρχει επαρκής ποσότητα αέρα στο λαιμό του για να κάνει την Frenzel. Αυτό συμβαίνει και όταν κατεβαίνουμε με τα πόδια προς τα κάτω, αλλά συμβαίνει πιο γρήγορα όταν κατεβαίνουμε με το κεφάλι κάτω. Το ακριβές βάθος της αποτυχίας, εξαρτάτε από το δύτη. Έχω ακούσει να συμβαίνει και στα ρηχά, στα 25 μέτρα.

Για να συνεχίσετε την εξίσωση, μετά το "βάθος αποτυχίας", πρέπει να μετακινηθεί αέρας στο λαιμό σας. Αυτό μπορεί να γίνει πολύ εύκολα, ρουφώντας το στομάχι προς τα μέσα, εκπνέοντας βίαια, στο κλειστό στόμα, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει φούσκωμα στα μάγουλα. Εφ όσον μετακινηθεί αέρας στα μάγουλα και το στόμα, η επιγλωττίδα πρέπει ΑΜΕΣΩΣ να κλείσει, πριν επιστρέψει ο αέρας στους πνεύμονες. Με κλειστή την επιγλωττίδα, ο αέρας παγιδεύεται στο λαιμό και η Frenzel μπορεί να γίνει.

Η παραπάνω τεχνική, λέγεται και "διαφραγματική Frenzel", δουλεύεται δε από σχεδόν όλους τους βυθείς Ελεύθερους Δύτες. Όμως ακόμη και με τη διαφραγματική Frenzel, θα έρθει ένα βάθος που ο υπολειπόμενος πνευμονικός αέρας στους πνεύμονες, θα είναι τόσο λίγος, που δε θα είναι δυνατόν να γεμίσει το λαιμό και το στόμα. Μετά από το βάθος αυτό, ακόμα και η διαφραγματική Frenzel αποτυγχάνει. Ο μόνος τρόπος να συνεχιστούν οι εξισώσεις παραπέρα, είναι να αποθηκεύσεις αρκετό αέρα στο λαιμό και τα μάγουλα, πριν φθάσουμε στο κρίσιμο βάθος. Παρακάτω είναι μια προσέγγιση, η τεχνική Frenzel-Fattah.

1.Bρες το βάθος, που για σένα η τεχνική Frenzel αποτυγχάνει πλέον. Θα πρέπει να είναι κάπου μεταξύ 50 με 90 μέτρα ανάλογα. Ας υποθέσουμε ότι η αποτυχία έρχεται στα Χ μέτρα.
2.Το βάθος που γεμίζεται το στόμα, θα πρέπει να είναι συνήθως, μεταξύ 0-30 μέτρων, εξαρτώμενο από το βάθος στόχο σας. Βάλτε το καταδυτικό σας ρολόι να κτυπήσει σε αυτό το βάθος. Το γέμισμα του στόματος μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βάθος, αλλά οι παρακάτω κατευθύνσεις θα σας βοηθήσουν να μάθετε το βέλτιστο:
1.Κατάδυση εισπνοής:20-30 μ, για βουτιές μέχρι 100μ
2.Καταδύσεις FRV/FRC:19-15μ, για βουτιές μέχρι 60μ
3.Καταδύσεις με εκπνοή:0-5 μ, για βουτιές μέχρι 30μ (οι βουτιές με εκπνοή είναι επικίνδυνες και πρέπει να γίνονται με ιδιαίτερη προσοχή)
3.Άρχισε τη βουτιά σου.
4.Όταν ακούσεις το ηχητικό σήμα, λύγισε ελαφρά μπρος, τράβα μέσα το στομάχι και εξέπνευσε όλο τον αέρα που μπορείς στο στόμα. Τα μάγουλά σου πρέπει να γεμίσουν τελείως. Πρέπει να κρατάς με δυσκολία το στόμα κλειστό, γιατί ο αέρας θα θέλει να βγει από τα χείλη. Δείτε τα βίντεο επίδειξης:www.liquivision.ca/frenzelfattah1.mov http://www.liquivision.ca/frenzelfattah2.mov
5.Άμεσα κλείσε την επιγλωττίδα και κράτα την έτσι καθ’ όλη την κάθοδο. Ίσως σας φανεί χρήσιμο να<< εισπνεύσετε>> ενάντια στην κλειστή επιγλωττίδα. Βοηθά να την κρατήσετε κλειστή.
6.Θα πρέπει να μπορέσετε να εξισώσετε πολλές φορές ακόμα με αυτόν τον αέρα στα μάγουλα και το στόμα.
7.Ακόμα και τη μάσκα μπορείτε να εξισώσετε, με αυτόν τον αέρα στο στόμα. Για να το κάνετε, κάντε τη Frenzel αλλά μη φράξετε τη μύτη.
Η τεχνική Frenzel-Fattah μπορεί να εξασκηθεί στην πισίνα, αλλά είναι εξ ίσου επικίνδυνο όσο και στη θάλασσα γι’ αυτό πρέπει να έχετε μαζί σύντροφο!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ! Η αρνητική πίεση στις καταδύσεις, σε πισίνα και θάλασσα, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα πνευμονικό βαρότραυμα. Αν ποτέ δεν έχετε δοκιμάσει τέτοιου είδους κατάδυση, ελαττώστε την ποσότητα αέρα που εκπνέετε, σε 50% ή 75%. Σκοπός δεν είναι η ποσότητα του εκπνεόμενου αέρα, αλλά μόνο το να σιγουρέψετε ότι ανεπίστρεπτα, δεν τραβάτε πνευμονικό αέρα.

1.Πάτε σε πισίνα 3 μ βάθους τουλάχιστον.
2.Χαλαρώστε το σώμα και ετοιμαστείτε.
3.Μετά από μια κανονική ήρεμη αναπνοή, εκπνεύστε το 95% του αέρα.
4.Κλείστε το στόμα.
5.Συνέχισε εκπνέοντας το υπόλοιπο 5% του αέρα στο στόμα, γεμίζοντας τελείως τα μάγουλα.
6.Άμεσα κλείσε την επιγλωττίδα.
7.Βούτα στον πάτο της πισίνας.
8.Εξίσωσε με τον στοματικό αέρα.
Το ίδιο μπορεί να γίνει στη θάλασσα. Να είσαι σίγουρος τι ο σύντροφός σου είναι κοντά σου και σε οπτική επαφή.

Παράρτημα Α: Πως γίνεται το πνευμονικό packing
1.Κλείσε το στόμα
2.Εξέπνευσε στο κλειστό στόμα, γεμίζοντας τα μάγουλα
3.Πίεσε τα μάγουλα και ξαναβάλε στους πνεύμονες τον αέρα
4.Επανέλαβε τα 1-3 ξανά και ξανά, μέχρι να αισθάνεσαι τα μάγουλα και να σπρώχνεις άνετα τον αέρα πίσω.
5.Βρες ένα καλαμάκι
6.Βάλε το στο στόμα
7.Ρούφα από το καλαμάκι
8.Ανέπνευσε από το καλαμάκι
9.Πρόσεξε τη διαφορά του να ρουφάς ή να αναπνέεις από το καλαμάκι
10.Ανάπνευσε το μέγιστο από το καλαμάκι
11.Ρούφα αέρα από το καλαμάκι, στο στόμα
12.Βγάλτο
13.Χρησιμοποίησε τα μάγουλα, για να βάλεις αυτόν τον αέρα στους πνεύμονες
14.Ρούφα αέρα στο στόμα
15.Χρησιμοποίησε τα μάγουλα, να σπρώξεις τον αέρα στους πνεύμονες
16.Ένα ρούφηγμα/σπρώξιμο, λέγεται, ένα πακετάρισμα
17.Ξεκίνα ξανά χωρίς καλαμάκι
18.Πακετάρισε να γεμίσεις τους πνεύμονες. Μέτρα πόσα πακεταρίσματα θες να τους γεμίσεις
19.Επανέλαβε και προσπάθησε να το κάνεις όσο το δυνατόν ταχύτερα. Μην υπερ-πακετάρεις!
Σημαντικό: Όλες οι ασκήσεις ελεύθερης κατάδυσης, κρατήματος της αναπνοής και αυτόνομης κατάδυσης, πρέπει να γίνονται παρουσία αναγνωρισμένου βοηθού ή εκπαιδευτή. Πάντα προπονηθείτε στις τεχνικές που περιγράφονται στην παρούσα εργασία, με ζευγάρι. Το παρόν έχει σκοπό τη διασκέδαση ή τη γνώση μόνο.

Από Eric Fattah Copyright 2001,2006 (Από Peter Scott,2006)

_______________________________________________________________
Δε θα πεθανουμε ποτε κ@@@αλα νεκροθαφτη!!!!


Κορυφή
 Προφίλ  
 
Τελευταίες δημοσιεύσεις:  Ταξινόμηση ανά  

Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 7 Δημοσιεύσεις ] 


Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης


Δεν μπορείτε να δημοσιεύετε νέα θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντάτε σε θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επεξεργάζεστε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράφετε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επισυνάπτετε αρχεία σε αυτή τη Δ. Συζήτηση

Μετάβαση σε:  
cron


 
       
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group
Επαναφορά μπλοκ

Ελληνική μετάφραση από το phpbbgr.com
Portal XL 5.0 ~ Plain 0.2