BigFishing.gr

Κατσούλα

νοβάκουλα η γνησία
novacula novacula
και xyrichthys novacula
οικ. λαβρίδες

Αγγλικά: Cleaver wrasse
Γαλλικά: Rason

Έχει πολλά ονόματα: χτενάκι, ξουράφι, παπαγάλος, σύμφωνα με διάφορα χαρακτηριστικά της.
Μήκος: έως 20-25 εκ.
Χρώμα: ροδί ανοιχτό, οι πιο μεγάλες προς το λαδί, στα μάγουλα και στο λαιμό κάθετες, κυματιστές, λεπτές γραμμές γαλάζιες, ο κύκλος του ματιού πολύχρωμος κίτρινος, μαύρος και γαλάζιος.
Το κεφάλι τελειώνει κοφτά, με σχεδόν κάθετη κόψη απ’ τα μάτια ως το στόμα που αρχίζει ευθεία γραμμή με την κοιλιά. Τα σκληρά δοντάκια της εξέχουν κι εφαρμόζουν, σχηματίζουν σα ράμφος. Το σώμα της είναι συμπιεσμένο, με λέπια μεγάλα, στη ράχη κοφτερά σα ξυράφι. Το ραχιαίο πτερύγιο μονοκόμματο, οι πρώτες ακτίνες αραιές σα χτένι, προς την ουρά πυκνές, η ουρά στρογγυλή.
Οι κατσούλες ζούνε στο βυθό, χωμένες στην άμμο, σε βάθος 15-35 μ., τρώνε μικρές γαρίδες και διάφορα μικρόζωα.
Ψαρεύονται με καμάκι, με καθετή και με δίχτυα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κέφαλος

α) μουγίλος ο κέφαλος
mugil cephalus
β) μουγίλος ο χρυσόχρους
mugil auratus
οικ. μουγιλίδες

α)
Αγγλικά: Common grey mullet
Γαλλικά: Mulet cabot

β)
Αγγλικά: Golden grey mullet
Γαλλικά: Mulet doré

Έχει πολλά ονόματα σύμφωνα με την ηλικία, την ποικιλία κλπ.: στειράδια οι αρσενικοί, μπάφες οι αυγωμένες θηλυκές, μυξινάρια, χρυσόχρωμοι κ.ά.
Μήκος: 30-70 εκ.
Χρώμα: μολυβιά ράχη, ασημιά πλευρά και ασημόλευκη κοιλιά, με σκούρες καστανόχρωμες γραμμές στο πλάι απ’ τα θωρακικά πτερύγια ως τη ρίζα της ουράς και μια χρυσή βούλα πάνω στο βραγχιακό επικάλυμμα ο χρυσόχρωμος.
Το σώμα τους είναι μακρουλό, η ράχη πλατειά, σκεπασμένη ολόκληρη ως και στο κεφάλι με λέπια μεγάλα. Το στόμα τους μικρό, τα χείλια χοντρά και σκληρά με πολλά λεπτά δόντια. Το κάτω σαγόνι σχηματίζει τρίγωνο που σφηνώνεται σε μια σκισμάδα στο πάνω σαγόνι. Έχει δύο πτερύγια στη ράχη σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους, το πρώτο είναι με οστεοποιημένες τις 4 ακτίνες του.
Τα δύο είδη ξεχωρίζουν αρκετά εύκολα. Ο συνηθισμένος γκρίζος έχει μάτια σκεπασμένα με βλέφαρα κατακόρυφα που σχηματίζουν ένα πέπλο διάφανο, με ανοιχτή μια στενή κατακόρυφη σκισμάδα πάνω απ’ την κόρη. Ο πέπλος αυτός φτάνει ως το βραγχιακό επικάλυμμα. Οι δύο ρινικοί πόροι στο κάθε ρουθούνι απέχουν πολύ μεταξύ τους.
Ο χρυσόχρωμος εκτός τη χρυσή του βούλα δεν έχει βλέφαρα ούτε πέπλο κι οι δυο ρινικοί του πόροι βρίσκονται πολύ κοντά.


Οι κέφαλοι ζουν κοπαδιαστά, σε ρηχά νερά, στα λιμάνια, σε λιμνοθάλασσες, ανεβαίνουν καμιά φορά και στα ποτάμια. Τρέφονται με μαλάκια, καρκινοειδή, σκουλίκια και τέτοια, τραβούν τα φύκια και τις μαλούπες που σκεπάζουν τις πέτρες, ξεριζώνουν τούφες-τούφες και χάβουν ό,τι κρύβεται μέσα.
Ο κοινός κέφαλος ωριμάζει γεννητικά στα 6 ως 8 χρόνια, ο χρυσόχρωμος στα 4 χρόνια. Γεννούν στο πέλαγος απ’ τον Ιούλιο ως τον Οκτώβριο. Το αυγοτάραχο βγαίνει απ’ τις αυγωμένες μπάφες.
Υπάρχουν άφθονοι κέφαλοι στο Αιγαίο. Ψαρεύονται με διπλά δίχτυα και καλαμωτές, καθώς και από στεριάς με καθετή, κιούρτους, πεζόβολο.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κοκκάλι

τράχουρος
trachurus sp
οικ. καραγκίδες

Αγγλικά: Mediterranean trevally
Γαλλικά: ------

Μήκος: μέχρι και 50 εκ.
Είναι γνωστό ψάρι της οικογένειας των καραγκιδών (trachinotus glaucus), που γνωρίζεται από το αεροδυναμικό οβάλ σχήμα του, από την παρουσία δύο πτερυγίων στην κοιλιά μπροστά από το εδρικό πτερύγιο. Από τα δύο ραχιαία πτερύγια το πρώτο έχει μόνο αγκάθια που γυρίζουν ελαφρά προς τα πίσω, εκτός από το αρχικό αγκάθι που γυρίζει προς τα εμπρός. Η ράχη έχει χρώμα γκρι σκούρο και μερικές φορές μπλε σκούρο, τα πλευρά του είναι ασημί και η κοιλιά άσπρη. Λεκέδες και ακανόνιστες κάθετες λουρίδες υπάρχουν στα πλευρά του αλλά όχι πάντα.
Τα μεγαλύτερα ψάρια του είδους φτάνουν τους 50 πόντους και ζουν κυρίως σε κοπάδια που περιλαμβάνουν εκατοντάδες από αυτά. Μερικές φορές όταν τα ψάρια είναι μεγαλύτερα ζουν σε μικρότερα κοπάδια. Πλησιάζουν τις ακτές την άνοιξη μέχρι μερικές εκατοντάδες μέτρα, εκεί που τα νερά είναι αρκετά βαθιά.
Είναι ένα είδος αποδημητικό.
Σαν αφρόψαρο, σχηματίζει μεγάλα κοπάδια που παρουσιάζονται τακτικά, σε ορισμένη εποχή, σε ορισμένα περάσματα. Το μεγαλύτερο μέρος των κοκκαλιών πιάνεται με γρι-γρι, επίσης με ανεμότρατες, με συρτή και τσαπαρί. Η άμυνα του κοκκαλιού είναι μεγάλη και αυτό είναι το γεγονός που μεγαλώνει το ενδιαφέρον για το ψάρεμα του.
Ωριμάζει γεννητικά σε ηλικία 2 χρόνων και γεννά τα αβγά του από τον Μάη ως τέλη Αυγούστου.
Συγγενεύει και συγχέεται κάποτε με το σαβρίδι αλλά είναι πιο μεγαλόσωμο και λαμπερό.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κοκοβιός

γωβιός
gobius sp
οικ. γωβιίδες

Αγγλικά: Giant goby
Γαλλικά: Gobie cephalote

Λέγεται και κοβιός, γωβιός, γουβίδι, υπάρχουν πάνω από 15 είδη γνωστά, ξεχωρίζουν και αναλόγως τα μέρη που ζούνε ονομάζονται πετροκωβιοί, αμμοκωβιοί, μαύροι, κίτρινοι κλπ.
Μήκος: 0,20 μ.
Χρώμα: κιτρινωπό, μαύρο, παρδαλό, αναλόγως το περιβάλλον.
Το σώμα τους είναι στρογγυλό, το κεφάλι τους πολύ μεγάλο, μάτια μεγάλα. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο αγκαθωτό, σχηματίζει σαν ανοιχτή βεντάλια. Το πίσω είναι στενόμακρο χωρίς αγκάθια και της ουράς στρογγυλεμένο. Τα δύο κοιλιακά πτερύγια ενώνονται κάτω απ’ το θώρακα, σχηματίζουν βεντούζα που μ’ αυτήν κολλά σ’ επιφάνειες ίσιες, λείες, ακόμη και όρθιες.
Τα περισσότερα είδη ζούνε στα ρηχά κοντά στις ακτές, άλλα πιο βαθειά μέσα σε πέτρες και φύκια. Κολυμπούνε λίγη απόσταση κουνώντας την ουρά και τα μπροστινά πτερύγια με δύναμη και πάλι στέκουν και κολλούνε με τη βεντούζα σε κάποια πέτρα, στην άμμο όπου κρύβονται όταν καταλάβουν κίνδυνο, σκάβοντας γρήγορα με τα πτερύγια και την ουρά.
Οι κωβιοί διαφέρουν θηλυκοί από αρσενικοί στα πτερύγια και στα χρωματικά σχέδια. Τη φροντίδα και την περιποίηση των αυγών την έχουν αναλάβει οι αρσενικοί, κατασκευάζουν φωλιές το καλοκαίρι κάτω από τις πέτρες, ανάμεσα σε κοχύλια και διώχνουν κάθε ξένο ψάρι. Μόνο το θηλυκό τρυπώνει μέσα και κολλά τ’ αυγά του σε σειρές κανονικές στην οροφή της φωλιάς. Μόλις η γέννα τελειώσει, το αρσενικό διώχνει το θηλυκό, γονιμοποιεί τ’ αυγά κι ανανεώνει το νερό μέσα στη φωλιά κουνώντας γρήγορα τα πτερύγια. Απομακρύνεται μόνο αφού βγουν απ’ τ’ αυγά οι προνύμφες που σκορπίζουν και αποτελούν μέρος του πλαγκτού.
Ζούνε στα ρηχά, δεν έχουν αξία οικονομική, το κρέας τους λιγοστό, οι ψαράδες τούς χρησιμοποιούν για ζωντανό δόλωμα στα παραγάδια και στη ζόκα, τους πιάνουν με ψιλό αρμίδι προ πάντων νύχτα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κολιός

σκόμβρος ιαπωνικός ο κολίας
scomber japonicus colias
οικ. σκομβρίδες

Αγγλικά: Chub mackerel
Γαλλικά: Maquereau espagnol

Συγγενεύει με το σκουμπρί, πολλοί δεν τους ξεχωρίζουν.
Μήκος: 45-50 εκ. και τα δύο είδη.
Χρώμα: γαλαζοπράσινη ράχη, πολύ γυαλιστερή με σκόρπιες, λεπτές μισοκυκλικές γραμμές καθώς και μια πιτσιλωτή σ’ όλο το μάκρος του σε πλευρό μάτια γαλάζια πολύ σκούρα, η κοιλιά του ασπρουδερή.
Το σώμα του έχει σχεδόν κυκλική τομή, ανάμεσα στα μάτια μια στενή λουρίδα στην περιοχή του κρανίου είναι διάφανη, φαίνονται από μέσα τα οπτικά νεύρα. Τα λέπια του είναι πιο μεγάλα στο θώρακα παρά στο υπόλοιπο σώμα του. Μέσα στη σωματική του κοιλότητα έχει νηκτική κύστη αρκετά μεγάλη που συνδέεται με το πεπτικό του σύστημα.

Διαφορές με το σκουμπρί που διακρίνονται αμέσως:

Οι γραμμές στη ράχη του σκουμπριού είναι πολύ έντονες, σκούρες και κυματιστές, όχι πιτσιλωτές. Η λουρίδα του κρανίου είναι σκούρα, καθόλου διάφανη. Δεν έχει νηκτική κύστη.
Έχουν ίδιες συνήθειες, είναι ψάρια πελαγίσια, κυνηγούν κοπαδιαστά μικρόψαρα καθώς και τα κοπάδια της σαρδέλας που είναι η καλύτερή τους τροφή.
Είναι άφθονοι στην Ανατολική Μεσόγειο, τους ψαρεύουν τα γρι-γριά, οι ανεμότρατες, πιάνονται και με συρτή και με τσαπαρί, κάπως ανοιχτά απ’ την ακτή. Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο είναι αυγωμένοι και ολόπαχοι, τους λένε τότε και λιπαρίτες, τους παστώνουνε, οι άπαχοι ανοιξιάτικοι ξεραίνονται όπως και τα σκουμπριά, είναι οι γνωστοί τσίροι.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κοπάνι

Τα θωρακικά πτερύγια είναι τριγωνικά, σε κανονικό μέγεθος εκτός του μακρύπτερου – alalunga ως την ουρά και σε γραμμή ευθεία με το εδρικό. Λέπια στρογγυλά. Κύστη νηκτική ανεπτυγμένη. Το στόμα σχετικά μικρό με δόντια ψιλά και πυκνά ως τον ουρανίσκο.
Είναι ψάρι πελαγίσιο και μεταναστευτικό, περνά το χειμώνα σε μεγάλα βάθη σε θερμοκρασία όσο το δυνατόν σταθερή, την άνοιξη πλησιάζει τις ακτές, κατά την περίοδο της γέννας ως τα τέλη του καλοκαιριού, κυνηγά σαρδέλες, σκουμπριά και άλλα αφρόψαρα. Τρώει και σουπιές, καλαμάρια κι άλλα του βυθού.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κουτσομούρα

μούλλος ο γενειοφόρος
mullus barbatus
οικ. μουλλίδες

Αγγλικά: Striped mullet
Γαλλικά: Rouget barbet

Συγγενεύει με το μπαρμπούνι αν και ξεχωρίζει αμέσως απ’ το κεφάλι της που είναι κοφτό, φαίνεται σχεδόν κατακόρυφο απ’ το πλάι.
Μήκος: 20-40 εκ.
Χρώμα: ροδί κοκκινωπό στη ράχη, ασημί στα πλευρά, ασπρουδερή κοιλιά.
Το κεφάλι αρκετά μεγάλο σχετικά με το σώμα, το στόμα μικρό, τα δόντια λεπτά. Τα μάτια ψηλά, σχεδόν στην κορυφή του κεφαλιού και πολύ κοντά μεταξύ τους. Απ’ το πηγούνι της κρέμονται δυο προεξοχές σάρκινες, της χρησιμεύουν για να ψάχνει στο βούρκο και να ξετρυπώνει μικρά μαλάκια, σκουλίκια, καρκινοειδή που τρώει. Όταν κολυμπά γρήγορα τα γένια είναι διπλωμένα κάτω απ’ το πηγούνι.
Ζει σε νερά βαθειά ως 300 μ. και σε βυθό με λάσπη. Γεννά καλοκαίρι και φθινόπωρο κοντά στην ακτή. Οι αρσενικές έχουν σώμα πιο μακρύ και μεγαλύτερα μάτια.
Ψαρεύεται με δίχτυα μανωμένα και με μηχανότρατες.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κρανιός

γιόνιος ο ολολεπιδωτός
johnius hololepidotus
sciaena aquila
οικ. σκιαινίδες

Αγγλικά: Meagre
Γαλλικά: Maigre

Συγγενεύει με το μυλοκόπι και το σικιό, μοιάζει και με το λαβράκι.
Μήκος: φτάνει 1 μέτρο και άνω, βάρος 10 ως 50 κιλά.
Χρώμα: γκριζογάλαζη ράχη, ασημόλευκα πλευρά και κοιλιά, κοκκινωπά πτερύγια.
Το σώμα του μακρόστενο, στόμα ως κάτω απ’ το μάτι, χείλια χοντρά και γερά δόντια. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο σχεδόν τριγωνικό, μισό περίπου σε μάκρος απ’ το δεύτερο, η ουρά στρογγυλεύει, έχει και δυο ακτίνες μαλακές.
Ζει στα πιο ζεστά νερά της Μεσογείου, μετακινείται πολύ, το καλοκαίρι παρουσιάζεται κατά μικρά κοπάδια, κυνηγά τα περαστικά αφρόψαρα. Ξεπέφτει και στις ακτές, τρώει ό,τι βρίσκει και στο βυθό.
Έχει την ιδιότητα να βγάζει μια φωνή, σα βραχνό γρύλισμα. Ψαρεύεται με χοντρά παραγάδια ή συρτή με ζωντανό δόλωμα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Κυνηγός

κορύφαινα η ιππουρίς
coryphaena hippurus
οικ. κορυφαινίδες

Αγγλικά: Dolphin fish
Γαλλικά: Coriphène

Λέγεται και λαγός.
Μήκος: 1 μ. και περισσότερο.
Χρώμα: γαλάζιο στη ράχη, κίτρινη ουρά διχαλωτή.
Το ρύγχος του στρογγυλό, όσο μεγαλώνει γίνεται πιο κοφτό, έχει δόντια ως και τον ουρανίσκο σαν ψιλή λίμα. Το ραχιαίο πτερύγιο αρχίζει πάνω απ’ το κεφάλι, συνεχίζεται ως την ουρά, όταν κολυμπά τα μαζεύει σε μιαν εσοχή της κοιλιάς. Τα κοιλιακά πτερύγια και τα σπάραχνα βρίσκονται σχεδόν στο θώρακα.
Είναι πελαγίσιο ψάρι, κυνηγά ζαργάνες, σαβρίδια, κι όλα τα κοπάδια του αφρού με πολλή αγριάδα.
Ψαρεύεται με συρτή και με καθετή νύχτα με τη λάμπα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Λαβράκι

δικεντάρχος ο λάβραξ
dicentrarchus labrax
οικ. σερρανίδες

Αγγλικά: Bass
Γαλλικά: Bar

Με πρώτη ματιά μοιάζει με τον κέφαλο αλλά ξεχωρίζει εύκολα γιατί το στόμα του είναι μεγάλο, φτάνει κάτω απ’ τα μάτια όπως όλων των σαρκοφάγων ψαριών.
Μήκος: φτάνει και 1 μέτρο, βάρος ως 7 κιλά.
Χρώμα: θαμπό γκρίζο στη ράχη, ασημί στα πλευρά και λευκό στην κοιλιά. Τα πιο νεαρά έχουν μαύρες κηλίδες που όσο μεγαλώνουν ξεθωριάζουν.
Το σώμα του έχει σχήμα στενό και μακρύ υδροδυναμικό, τα λέπια του είναι μικρά και λεπτά, κτενοειδή, σκεπάζουν και το κεφάλι. Τα δυο ραχιαία πτερύγια είναι κοντά το ένα με το άλλο, το πρώτο έχει 7-9 αγκαθωτές ακτίνες, το δεύτερο 1 μόνο αγκαθωτή και κάπου 15 μαλακές. Τα κοιλιακά πτερύγια φυτρώνουν απ’ τη θωρακική περιοχή. Τα βραγχιακά επικαλύμματα καταλήγουν προς τα πίσω σε 2 αγκάθια.
Είναι αφρόψαρο, τρώει αθερίνες κι άλλα κοπαδιαστά ψάρια καθώς και καρκινοειδή του βυθού. Γεννά τ’ αυγά του απ’ τον Ιανουάριο ως το Μάρτιο, τ’ αποθέτει σε ξέρες, αναζητά και γλυκά νερά. Τ’ αυγά του επιπλέουν στην επιφάνεια.
Ψαρεύεται με χοντρό πεταχτάρι, με καλαμίδι, με συρτή δολωμένη ζωντανή σαρδέλα καθώς και με τη ζόκα όπου υπάρχουνε ρεύματα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/