BigFishing.gr

Μπακαλιάρος

μερλούκιος ο γνήσιος
merluccius merluccius
οικ. γαδίδες

Αγγλικά: Hake
Γαλλικά: Merlu

Συγγενεύει με τους μεγάλους μπακαλιάρους του Ατλαντικού.
Μήκος: περίπου 0,80.
Χρώμα: σταχτιά και κάπως καστανή ράχη, λευκή κοιλιά, πλευρική γραμμή καφετιά. Οι αρχαίοι ονόμαζαν όνους τους μπακαλιάρους αυτούς από τη σκούρα σταχτιά ταινία στη ράχη όπως του γαϊδάρου.
Το σώμα τους είναι στενόμακρο, τα λέπια μικρά και στρογγυλά, έχει μόνο 2 πτερύγια στη ράχη, ενώ οι μεγάλοι έχουν 3. Το πρώτο είναι το 1/4 σε μάκρος απ’ το δεύτερο, καθώς και το εδρικό. Τα κοιλιακά φυτρώνουν πιο μπροστά απ’ τα θωρακικά. Της ουράς, η ουρά του δηλαδή, μεγάλη κι η άκρια της ίσια, σχεδόν κοφτή. Όλα τα πτερύγια είναι μαλακά –μαλακοπτερύγιος ιχθύς. Το κάτω σαγόνι του πιο μακρύ, δεν έχει γένι, στο στόμα του σκισμένο βαθειά, είναι ψάρι σαρκοφάγο.
Οι μπακαλιάροι ζουν στο πέλαγος και σε αρκετά μέτρα βάθος, τρώνε μικρότερα ψάρια, μαλάκια και καρκινοειδή. Γεννούν τ’ αυγά τους κολυμπώντας την άνοιξη. Ο θηλυκός μπορεί να γεννήσει πάνω από 2.000.000 αυγά σε μια γέννα και πλέουν ως την ώρα που θα σκάσουν στον αφρό.
Ψαρεύεται στα νερά μας με παραγάδια και μηχανότρατες.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Μπαρμπούνι

μούλλος ο ταινιωτός
mullus surmuletus
οικ. μουλλίδες

Αγγλικά:
Γαλλικά: Rouget de roche

Συγγενεύει με την κουτσομούρα, της μοιάζει πολύ εκτός απ’ την κόψη του κεφαλιού του που στρογγυλεύει, δεν είναι κοφτή.
Μήκος: 0,20-0,40.
Χρώμα: ροδινό με πιο σκούρα ροδινή ράχη και μια-δυο σειρές παράλληλες κοκκινωπές. Όταν ερεθιστεί ασπρίζουν τα πλευρά του, γίνονται σιντεφένια με πολλές κηλίδες κατακόκκινες. Αλλάζουν χρώμα και αναλόγως τα μέρη που ζούνε, τα πετρομπάρμπουνα είναι πιο κοκκινωπά.
Το σώμα του είναι σκεπασμένο με λέπια μεγάλα και στρογγυλά, έχει «γένια» κάτω απ’ το στόμα, στο πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει δυο μαύρες σειρές λοξές, η ουρά του διχαλωτή.
Το μπαρμπούνι ζει σε πετρότοπους, τραγάνες και σε φυκιάδες, σε βάθος 50 ως 100 μ., καθώς και σε λάσπη.
Είναι άφθονα στα νερά μας, ψαρεύονται από στεριάς με καλαμίδι, αλλά κυρίως με παραγάδια τη νύχτα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Μυλοκόπι

γιόνιος ο σκοτεινόχρους
umbrina cirrosa
οικ. σκιαινίδες

Αγγλικά: Corb
Γαλλικά: Ombrine

Συγγενεύει με τον κρανιό και το σκιό ή σικιό.
Μήκος: 30 ως 50 εκ.
Χρώμα: σκούρα σταχτιά ράχη, ασημόλευκη κοιλιά, με γραμμές λοξές κυματοειδείς που χρυσίζουν στα πλευρά, με άσπρα και μαύρα ενδιάμεσα στίγματα.
Το σώμα του είναι αρκετά φαρδύ, τα κοιλιακά πτερύγια και το εδρικό μαύρα με λευκό περιθώριο, τα δυο ραχιαία και η ουρά επίσης σκούρα και μαλακιά, κυματίζουν αργά σα μεταξωτά. Το πρώτο είναι σχεδόν τριγωνικό και το δεύτερο ίσιο μονοκόμματο φτάνει ως την ουρά. Η πλευρική γραμμή καμπυλώνει στο μέσον του σώματος.
Τα μυλοκόπια ζούνε κατά μικρές ομάδες, σε μέτριο βάθος 5-10 μ., τρώνε καρκινοειδή, σκουλίκια κλπ., στην άμμο και ανάμεσα σε πέτρες. Ψαρεύονται με παραγάδια και δίχτυα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Ξιφίας

ξιφίας ο ξιφοφόρος
xiphias gladius
οικ. ξιφίδες

Αγγλικά: Sword fish
Γαλλικά: Espadon

Συγγενεύει με τόννους και σκουμπριά, είναι όμως από άλλη οικογένεια που δεν έχει άλλα μέλη.
Μήκος: φτάνει 3-4 μ. στα ελληνικά νερά, το 1/3 περίπου πιάνει το ξίφος βάρος 200-300 κιλά.
Χρώμα: σκούρα γαλάζια και πρασινωπή ράχη, ασημιά λαμπερά πλευρά, πιο ανοιχτή κοιλιά.
Είναι αγριόψαρο πελαγίσιο, το ξίφος του είναι προέκταση κοφτερή της άνω σιαγόνας. Δεν έχει κοιλιακά πτερύγια, παρά ένα μοναδικό εδρικό κι ένα ραχιαίο τριγωνικό, που αναπτύσσεται η πίσω άκρη του όσο μεγαλώνει, εξέχει απ’ τη θάλασσα όπως του σκυλόψαρου όταν το ψάρι κολυμπά στον αφρό. Η ουρά του πολύ μεγάλη σε σχήμα μισοφέγγαρου, μισοκυκλική. Το στόμα του φτάνει κάτω απ’ τα μάτια, η κάτω σιαγόνα έχει πολλά, μικρά και γερά δόντια.
Ο ξιφιός είναι πολύ γρήγορος, πέφτει και δεκατίζει σκουμπριά, τόννους καθώς και άλλα κοπάδια του αφρού, κάνει μεγάλες ζημιές σε δίχτυα και σε παραγάδια.
Οι ξιφιοί κατεβαίνουν απ’ τη Μαύρη Θάλασσα την άνοιξη, πλησιάζουν τις ακτές την εποχή της γέννας και ανεβαίνουν πάλι το χειμώνα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Ορτσίνι

Συγγενεύει με τις παλαμίδες και τα σκουμπριά.
Είδη συνηθισμένα στις δικές μας θάλασσες
α) ο άσπρος, όρκινο, ορτσίνι thunnus alalunga
β) το καρβούνι euthynnus alletteratus
γ) το κοπάνι auxis thazard
Μήκος: 80 εκ.-1,00 μ. τα δύο πρώτα το γ) μικρότερο μέχρι 60 εκ.
Χρώμα: σκούρα γαλάζια ράχη, πιο ανοιχτόχρωμα πλευρά, κοιλιά λευκή προς το ασημί ο πρώτος, το καρβούνι και το κοπάνι έχουν ράχη πιο σκούρα, σχεδόν μαύρη με σκόρπια γραμμωτά σημάδια στο μισό του μήκους ως την ουρά, ζωηρά στα νεαρά ψάρια στα μεγάλα πιο σβησμένα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Ούγαινα

χάραξ ο λεπτόρρυγχος
charax puntazzo
οικ. σπαρίδες

Αγγλικά: Sheepshead bream
Γαλλικά: Sar tambour

Συγγενεύει με σπάρο, μελανούρι και ιδιαιτέρως μοιάζει με το σαργό, λέγεται και χαρακίδα.
Μήκος: έως 40 εκ.
Χρώμα: γκρίζο ασημί με μακρουλές καστανόχρυσες γραμμές στα πλευρά, πιο σκούρες στη ράχη και μαύρο, πλατύ δαχτυλίδι στη ρίζα της ουράς.
Έχει μικρό κεφάλι, κάπως βαθουλωτό μέτωπο, καταλήγει σε μυτερό ρύγχος που την ξεχωρίζει απ’ το σαργό. Το στόμα της μικρό, έχει σε κάθε σαγόνι 8 κοπτήρες και μια σειρά τραπεζίτες, το μονοκόμματο ραχιαίο πτερύγιο είναι μαλακό, το θωρακικό και το εδρικό σχεδόν διάφανα και τελειώνουν με μαύρο περιθώριο, καθώς και η ουρά.
Ζει σε πέτρες και βράχους, επίσης σε φυκιάδες και αμμούδες σε μέτριο βάθος, 20-30 μέτρα, είναι ψάρι φυτοφάγο, γεννά Σεπτέμβριο-Νοέμβριο. Την εποχή που ζευγαρώνει αλλάζει χρώμα, το κεφάλι γίνεται ζωηρό γκριζογάλανο και παρουσιάζεται πίσω από τα μάτια μια σκούρα καφετιά ταινία.
Ψαρεύεται με δίχτυα, με παραγάδια και με καθετή.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Παλαμίδα

σάρδα η γνησία
sarda sarda
οικ. σκομβρομορίδες

Αγγλικά: Atlantic bonito
Γαλλικά: Bonite à dos rayé

Ή και ρίκι, ντορίκι, όταν είναι 2-3 χρονών μοιάζει με το σκουμπρί και τον τόννο.
Μήκος: 0,40-0,70.
Χρώμα: ράχη γαλαζοπράσινη με 12-15 λοξές, σκούρες σειρές, κοιλιά σταχτόλευκη. Στις πιο μικρές παλαμίδες οι σειρές είναι πιο λίγες, 8 με 10 και πιο όρθιες.
Τα δυο ραχιαία πτερύγια είναι άνισα, το πρώτο έχει πάνω από 20 ακτίνες, το δεύτερο μικρό, σχεδόν τριγωνικό, προς την ουρά μετά το εδρικό έχει δυο σειρές μικρά τριγωνικά ψευδοπτερύγια, 7 ως 10 στη ράχη και 4 ως 8 από κάτω, στην κοιλιά.
Η παλαμίδα περνά κάθε χρόνο τη Μεσόγειο, την άνοιξη προς τη Μαύρη Θάλασσα όπου γεννά και κατά τον Ιούνιο προς τον Ατλαντικό. Οι μικρές τρέφουνται με το ζωοπλαγκτόν που επιπλέει στην επιφάνεια, οι μεγάλες με αφρόψαρα, σκουμπριά, σαβρίδια και άλλα, τα κυνηγούνε άγρια.
Στα δικά μας νερά ψαρεύονται κυρίως φθινόπωρο με τράτες, με γρι-γριά στα περάσματα καθώς και με συρτή. Το κρέας τους είναι νόστιμο, κάπως βαρύ, ολόπαχο, η παστωμένη παλαμίδα είναι η γνωστή λακέρδα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Πέρκα

α) σερρανέλλος ο ήπατος
serranus hepatus
και paracentropristis hepatus
β) σερρανέλλος ο γραφεύς
serranus scriba
οικ. σερρανίδες

α)
Αγγλικά: Brown comber
Γαλλικά: Tambour

β)
Αγγλικά: Painted comber
Γαλλικά: Serran écriture

Τις λένε και πέρδικες, περκιά κλπ. Συγγενεύουν με τους χάνους, είναι ίδια οικογένεια με το λαβράκι, το ροφό κλπ., το μικρότερο μέλος της.
Μήκος: οι πρώτες 8-12 εκ. οι δεύτερες 15-25 εκ.
Χρώμα: πολύ ανοιχτό ροδί και τα δύο είδη με μια βούλα μενεξεδιά οι ενήλικες στην κοιλιά, με 5 ταινίες στα πλευρά, σκούρες καφεδιές οι πρώτες, σχεδόν στους ζώνουν την κοιλιά καθώς και μια κηλίδα μαύρη στο ραχιαίο πτερύγιο εκεί όπου τελειώνουν οι μπροστινές σκληρές ακτίνες, αρχίζουν οι μαλακές. Στις δεύτερες οι ταινίες είναι πιο ανοιχτό καφεδί και πιο αραιές, διχαλωτές. Αυτές έχουν στα βραγχιακά επικαλύμματα σκόρπιες, σπασμένες γαλάζιες και κοκκινωπές γραμμές.
Και στα δύο είδη το ραχιαίο πτερύγιο είναι μονοκόμματο με σκληρές αγκαθωτές ακτίνες μπρος και μαλακές πίσω.
Είναι ψάρια ερμαφρόδιτα, καθεμιά γεννά και γονιμοποιεί μόνη της τ’ αυγά της από Μάιο έως Αύγουστο οι πρώτες και αργότερα οι δεύτερες, Ιούλιο έως τέλη Αυγούστου. Τ’ αυγά μένουν κολλημένα σε πέτρες και σε βράχους κοντά στις ακτές. Ζούνε σε βάθος από 2 έως 20 μέτρα σε πέτρες και σε φυκιάδες, όπου η καθεμιά φρουρεί δική της περιοχή, διώχνει απ’ τα όριά της κάθε άλλο ψάρι έστω και από το ίδιο είδος. Ψαρεύονται με καθετή, από στεριάς κι από βάρκα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Πεσκαντρίτσα

λοφίας ο αλιεύς
lophius piscatorius
οικ. λοφίδες

Αγγλικά: Angler fish
Γαλλικά: Baudroie

Λέγεται και βατραχόψαρο και φλάσκα, ήταν γνωστό και στους αρχαίους, ο Αριστοτέλης το αναφέρει ως βάτραχος ο αλιεύς.
Μήκος: 0,50 ώς 1,50, σχεδόν το μισό μάκρος πιάνει το στόμα του.
Χρώμα: ράχη καστανή, σταχτιά κοιλιά.
Η όλη του μορφή παράξενη. Τα μάτια του βρίσκονται στην κορυφή του κρανίου, το στόμα έχει άνοιγμα ως 30 εκ. και είναι οπλισμένο με πολλές ομάδες μυτερά δόντια. Απ’ το πάνω σαγόνι κι απ’ το κάτω τού κρέμονται προεξοχές ανώμαλες, μοιάζουν με κουρελάκια. Το δέρμα του είναι γυμνό και γυαλιστερό, χωρίς λέπια, με αγκάθια πολλά και σκληρές προεξοχές. Τα θωρακικά του πτερύγια προεκτείνονται σα χέρια, μ’ αυτά στηρίζεται και σέρνεται στο βυθό. Πίσω από κάθε πτερύγιο θωρακικό έχει ένα σκληρό αγκάθι (άκανθα κορακοειδής). Τα κοιλιακά πτερύγια βρίσκονται πολύ μπροστά κάτω απ’ το λαιμό. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει ακτίνες αγκαθωτές, το πίσω μαλακές. Κάθε αγκαθωτή ακτίνα έχει μικρές προεξοχές που κρέμονται σα κορδελίτσες και κινούνται μέσα στο νερό ξεχωριστά η καθεμιά. Στην πρώτη απ’ τις ακτίνες αυτές και στο μέσο της άνω σιαγόνας έχει μια διπλή κορδέλα που την παίζει σα δόλωμα, πάνω στο βυθό, ενώ το σώμα του είναι ακίνητο με απλωμένα τα πτερύγια. Όταν πλησιάζει το θύμα που είναι καμιά φορά ίσο σε μέγεθος με το δικό της ανοίγει το τεράστιο στόμα και το καταπίνει. Προτιμά ψάρια με μαλακά πτερύγια, σαρδέλες, γλώσσες και άλλα τέτοια.
Ζει σε αμμουδερό βυθό, σε αρκετό βάθος, γεννά κοντά στη στεριά την άνοιξη, τ’ αυγά της είναι μια μάζα μαλακιά σα ζελατίνα που πλέει και αποτελείται από εκατομμύρια αυγά.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Πησσί

πλευρονήκτης ο εύκαμπτος
pleuronectes flesus
οικ. πλευρονηκτίδες

Αγγλικά: Flounder
Γαλλικά: Flet

Γράφεται και πισί, μοιάζει με τη γλώσσα και με τα καλκάνια, έχει παραλλαγές, μεσογειακό, μαυροθαλασσίτικο, τη λένε και χωματίδα.
Μήκος: 15-40 εκ.
Χρώμα: η αριστερή επάνω πλευρά του λαδιά προς το καφεδί ή καστανοκίτρινη με πολλές κηλίδες ανοιχτές πορτοκαλιές, η δεξιά κάτω πλευρά κιτρινωπή, καμιά φορά έχει λίγα στίγματα καφεδιά.
Τα μάτια του αριστερά, το ρύγχος κάπως εξέχει στη βάση του ραχικού και του εδρικού πτερυγίου, σ’ όλο το μήκος της πλευρικής γραμμής υπάρχει μια σειρά κοκκαλωμένες, μικρές προεξοχές και προς την άκρια μια μαύρη κηλίδα. Πτερύγια ραχιαία και κοιλιακά μονοκόμματα ως την ουρά, ουρά κοντή και στρογγυλή.
Ζει όπως οι γλώσσες στο βυθό, σε νερά ως 200 μέτρα βάθος, ανεβαίνει κάποτε σε ποτάμια και λιμνοθάλασσες. Ψαρεύεται το χειμώνα, κυρίως με μηχανότρατες.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/