BigFishing.gr

Ποντικός

φυκίς η βλεννοειδής
phycis phycis
οικ. γαδίδες

Αγγλικά: Forkbeard
Γαλλικά: Mostelle de fond

Λέγεται και σαλουβάρδος, σαραβάνος και μιχάλης.
Μήκος: 20-40 εκ.
Χρώμα: γκρίζο προς καφεδί, ασπρουδερή κοιλιά.
Το κεφάλι μακρουλό, τα μάτια μεγάλα και ψηλά στην κορυφή, στόμα κανονικό, απ’ το κάτω χείλος κρέμεται μια προεξοχή σα γενάκι σαρκώδες. Απ’ τα βραγχιακά επικαλύμματα επίσης κυματίζει μια ταινία μακρουλή διχαλωτή στην άκρια. Η πλευρική γραμμή καμπυλώνει προς τα κάτω περίπου στο μισό μάκρος της. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο μυτερό, το δεύτερο ίσιο και μαλακό, καθώς και το εδρικό, περιβάλλουνε συμμετρικά ως το μισό το επάνω και το κάτω σώμα, η ουρά στρογγυλή.
Ζει σε μέτριο βάθος 20 ως 40 οργιές, πιάνεται με παραγάδια και δίχτυα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Ροφός

επινέφελος ο γκάζα
ή σερράνος ο γίγας
epinephelus guaza
ή serranus gigas
οικ. σερρανίδες

Αγγλικά: Grouper
Γαλλικά: Merou

Τον λένε και ορφό, τον αναφέρει κι ο Αριστοτέλης ορφώ, συγγενεύει με τα λαβράκια, τις πέρκες, μοιάζει πολύ με τη στήρα.
Μήκος: Φτάνει και 1,50 μ., βάρος και 15 κιλά.
Χρώμα: σκούρο καφεδί προς το λαδί με άσπρους ή κιτρινωπούς λεκέδες, ακανόνιστους στη ράχη και στα πλευρά, πιο σκούρους ή πιο ανοιχτούς αναλόγως τα μέρη όπου ζει.
Το σώμα του είναι χοντρό, αργοκίνητο, το κεφάλι μεγάλο, το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο έχει 10 πρώτες ακτίνες σκληρές, τις από πίσω μαλακές κάπως στρογγυλεμένες, το πτερύγιο της ουράς, η ουρά δηλαδή στρογγυλή, καθώς και τα δύο κοιλιακά. Τα βράγχιά του (σπάραχνα) είναι στις άκριες κοφτερά σαν ξυράφια, θέλει προσοχή όταν ξαγκιστρώνεται, στα πλάγια έχει δόντια δυνατά.
Ζει σε βράχια, σε κουφάλες της ακτής, σε 10 μέτρα βάθος αλλά και πιο βαθειά, σε φυκιάδες, δεν απομακρύνεται απ’ τη φωλιά του. Είναι σαρκοφάγος. Κυνηγά και κυνηγιέται νύχτα, κυρίως καλοκαίρι, με παραγάδια χοντρά, καμιά φορά με δίχτυα καθώς και με καθετές δολωμένες ζωντανό ψαράκι, χταπόδι κ.ά. και με ειδικούς σιδερένιους μεγάλους κιούρτους.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σαβρίδι

τράχουρος ο γνήσιος
trachurus trachurus
οικ. καραγκίδες

Αγγλικά: Scad, Horse mackerel
Γαλλικά: Saurel

Λέγεται και σαφρίδι και σταυρίδι, ποικιλία του είναι το κοκκάλι.
Μήκος: φτάνει και 40 εκ.
Χρώμα: γκρίζο-λαδί στη ράχη, κιτρινωπά πλευρά, η κοιλιά του ασημόλευκη.
Το σώμα του στενόμακρο, τα λέπια στρογγυλά, μικρά και λεία, εκτός απ’ την πλευρική γραμμή που ξεχωρίζει με λέπια πιο μεγάλα σε σχήμα ρόμβου το καθένα σχηματίζουν καμπύλη προς τα κάτω περίπου στη μέση του σώματος και συνεχίζει ως την ουρά. Απ’ τα δύο ραχιαία πτερύγια το πρώτο είναι μικρό και πιο ψηλό, με αγκαθωτές ακτίνες ενωμένες με μεβράνη, το δεύτερο είναι αντικριστό και όμοιο με το αποκάτω, εδρικό, που έχει δύο πρώτες ακτίνες σκληρές, κοκκαλωμένες. Τα θωρακικά μακριά και μυτερά πτερύγια φτάνουν προς τα πίσω σχεδόν ως εκεί που αρχίζει το εδρικό. Η ουρά διχαλωτή.
Τα σαβρίδια είναι ψάρια πελαγίσια, του αφρού, γεννούν το καλοκαίρι πολυάριθμα και μικρά μικρά αυγά, κάθε θηλυκιά γεννά περίπου 140.000, πλέουν στην επιφάνεια και είναι μέρος του πλαγκτού. Τα μικρά, κιτρινωπά ή κοκκινωπά σαβρίδια μαζεύονται και περνούν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους κάτω απ’ την κουκούλα της μέδουσας κοτυλόρριζα η φυματιοφόρος (cotylorhiza tuberculata).
Υπάρχουν άφθονα στα ελληνικά νερά, ψαρεύονται σε περάσματα, την άνοιξη ως τον Ιούλιο με γρι-γριά, καθώς και με συρτή, με ζόκα και τσαπαρί.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σαλιάρα

βλέννιοι βλέννιοι
blennius sp
οικ. βλεννίδες

Αγγλικά: Rock blenny
Γαλλικά: Baveuse

Τις ονομάζουν και γληνιά, γλίνους, λεβέρες, σαλιακούδες, είναι γνωστά κάπου 20 διάφορα είδη και υπογένη.
Μήκος: από 5 ως 25 εκ.
Χρώμα: διαφέρουνε αναλόγως τα μέρη που ζούνε από μαύρες, κιτρινωπές ως παρδαλές, σταχτιές, όλες γυαλιστερές απ’ τη γλίνα.
Το δέρμα τους είναι λεπτό με πολύ μικρά ή καθόλου λέπια και αλειμένο πάντα με τη γυαλιστερή τους βλέννα. Το πρώτο ραχιαίο πτερύγιο είναι κοντό με αγκαθωτές ακτίνες όπως και τα κοιλιακά που αποτελούνται από 1 αγκαθωτή ακτίνα και 2-3 μαλακές, λεπτές σαν κλωστές. Το δεύτερο ραχιαίο και το εδρικό είναι πολύ μακρυά, γενικά τα πτερύγιά τους δείχνουν σαν κρόσια, σ’ όλο τους το σώμα. Στο κεφάλι έχουν συχνά μικρές κεραίες, κρεάτινες σκληρές. Δεν έχουν νηκτική κύστη.
Μοιάζουν κάπως με κωβιούς όμως και ξεχωρίζουν με την πρώτη ματιά απ’ τον τρόπο που κολυμπούνε και χρησιμοποιούν τα λεπτά τους πτερύγια αδιάκοπα ενώ οι κωβιοί προχωρούνε με πήδους και κολλούνε, και το σώμα τους είναι πλατυκωτό.
Ζούνε σε πολύ ρηχά νερά, στους μώλους και στ’ απορρίμματα και τα φύκια του λιμανιού, είναι σαρκοφάγες και λαίμαργες ξετρυπώνουν το κεφάλι απ’ τις τρύπες τους και αρπάζουν μικρά μαλάκια και ψαράκια, τα κομματιάζουν ανάμεσα στα μικρά, πλακωτά δοντάκια τους που είναι στρωμένα σα λίμα και το σκληρό, χοντρό πάνω χείλος τους. Γεννάνε την άνοιξη και το καλοκαίρι στρώνει τ’ αυγά η θηλυκιά που είναι σα ζελατίνα κάτω από πέτρες κι η αρσενικιά τα προσέχει και τ’ ανεμίζει με τα πτερύγιά της.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σάλπα

βόωψ η σάλπα
boops salpa
οικ. σπαρίδες

Αγγλικά: Salema
Γαλλικά: Saupe

Μήκος: 20-40 εκ.
Χρώμα: γκριζογάλανη ή γκριζοπράσινη ράχη, ασημιά λαμπερά πλευρά με 10 περίπου ολόχρυσες, στενές σειρές στο μάκρος και μια κηλίδα μαύρη στη ρίζα του θωρακικού πτερυγίου. Για να προστατευθεί σε ώρα κινδύνου αποχτά χρώμα ομοιόμορφο, σβήνουν οι χρυσές σειρές.
Το κεφάλι και τα μάτια της μικρά, καθώς και το στόμα της, τα χείλια της χοντρά, σαρκωμένα, τα δόντια είναι κοπτήρες στην επάνω σιαγόνα, σκυλόδοντα στην κάτω. Το μακρύ, μονοκόμματο ραχιαίο πτερύγιο έχει 10-12 αγκαθωτές ακτίνες μπρος και τις πίσω μαλακές. Η ουρά διχαλωτή.
Ζει κατά ομάδες σε πετρότοπους, σε φυκιάδες, στα ρηχά νερά, είναι φυτοφάγο ψάρι αλλά τρώει και καρκινοειδή διάφορα εκεί που βόσκει. Γεννά την άνοιξη ως το φθινόπωρο, τ’ αυγά μένουν στην επιφάνεια όπως κι οι μικρές νεογέννητες σάλπες κοπαδιαστά, 30 ως 60 μαζί.
Τις ψαρεύουν με καλαμίδι και με ψιλή σαλαγγιά στα ρηχά, καθώς και με κιούρτους, οι ψαράδες καμιά φορά βάζουνε δόλωμα σε παραγάδια και σε δίχτυα τα λεγόμενα «μαρούλια της θάλασσας», ούλβα η θρίδαξ (ulva lactuca) και πιάνουν πολλές.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σαργός

διπλόδους ο κοινός
diplodus sargus
οικ. σπαρίδες

Αγγλικά: White bream
Γαλλικά: Sar commun

Συγγενεύει με τους σπάρους, τα μελανούρια, τα σκαθάρια κ.ά.
Χρώμα: ασημί και χρυσαφί στη ράχη, ζωηρό ασημί στα πλευρά με καστανόμαυρη ταινία κλειστή σχεδόν σα δαχτυλίδι, φτάνει στο πλάτος την άκρια του ραχιαίου πτερυγίου και του εδρικού.
Το σώμα του είναι συμπιεσμένο στα πλάγια, τα λέπια μεγάλα, κτενοειδή. Τα κοιλιακά πτερύγια αντικρυστά με τα θωρακικά, είναι μαύρα με άσπρο εξωτερικό περιθώριο. Το ραχιαίο μονοκόμματο με αγκαθωτές μπροστινές ακτίνες και τις πίσω μαλακές. Η ουρά διχαλωτή. Το στόμα μικρό και χοντρό, με 8 μπροστινά κοφτερά δόντια, κοπτήρες και πολλές σειρές στρογγυλεμένα δόντια στα πλάγια σε κάθε του σαγόνι.
Την εποχή που ζευγαρώνουν οι αρσενικοί σαργοί αλλάζουν όψη, το κεφάλι τους γίνεται κάποτε γαλάζιο με μια καστανόχρυση απλή ταινία στο μέτωπο. Δίνουνε τότε μάχες μεταξύ τους, φέρνουνε γύρους με κάποια επισημότητα, κυκλώνουν τον ανταγωνιστή και τον στενεύουν λίγο-λίγο, τέλος αρπάχνονται απ’ το ρύγχος.
Είναι ψάρι ερμαφρόδιτο, πρώτα αρσενικό ύστερα θηλυκό. Πάντα φυτοφάγο.
Ζει και φολιάζει σε τρύπες και σκισμές μες στα βράχια, σε καθαρά νερά ως 25 μ. βάθος. Ψαρεύεται πρωί με καθετή, μικρή ζόκα και με κιούρτους από την ακρογιαλιά καθώς και με παραγάδια και δίχτυα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σαρδέλα

σαρδίνη η πιλτσάρδειος
sardina pilchardus
οικ. κλυπεΐδες

Αγγλικά: Pilchard
Γαλλικά: Sardine

Συγγενεύει με τη ρέγγα που είναι πολύ σπάνια στη Μεσόγειο.
Μήκος: 10-20 εκ.
Χρώμα: ράχη γκριζοπράσινη, κοιλιά πιο ανοιχτή με μια ταινία κάπως πιο σκούρα γαλάζια στα πλευρά.
Το σώμα της είναι συμπιεσμένο, τα λέπια στρογγυλά και μεγάλα, η πλευρική γραμμή απ’ τα βραγχιακά επικαλύμματα ως τη βάση της ουράς πιάνει περίπου 30 λέπια. Το μοναδικό ραχιαίο πτερύγιο αρχίζει πιο μπρος απ’ το πρώτο κοιλιακό, η ουρά διχαλωτή. Τα μάτια μεγάλα με χοντρό, κάθετο βλέφαρο, το στόμα λοξό, προς τα κάτω.
Η σαρδέλα γεννά Νοέμβριο ως Απρίλιο και Μάιο, τ’ αυγά της πλέουν στην επιφάνεια με το πλαγκτόν.
Υπάρχουν πολλές στα νερά μας, τις κυνηγούν τα μεγαλύτερα ψάρια και τις αποδεκατίζουν όπως κολυμπούνε κοπαδιαστά στον αφρό. Ψαρεύονται απο την άνοιξη ως τον Οκτώβριο.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σελάχια

α) ράγια η ηλωτή
raja clavata

β) ράγια ο αστερίας
raja asterias
οικ. ραγίδες

α)
Αγγλικά: Thorn black ray
Γαλλικά: Raie bouclée

β)
Αγγλικά: Starry ray
Γαλλικά: Raie étoilée

Ονομασία συλλογική, όπως κι η λιγότερο γνωστή ονομασία ράγιες, αναφέρεται σε 10 και περισσότερα είδη της ίδιας οικογένειας –ραγίδες– συγγενικά με αετούς, μουδιάστρες κ.ά.
Δύο είδη συνηθισμένα στα νερά μας: η α) λέγεται και σελάχι ράσσα, και η β) βάτος, τα λένε όμως γενικά σελάχια στην κοινή γλώσσα χωρίς διάκριση.
Μήκος: 50 εκ. ως 1,20.
Χρώμα: λαδί προς το γκρίζο ή κιτρινωπό, κοιλιά λευκή, κηλίδες σκούρες στη ράχη πιο πυκνές η πρώτη, πιο αραιές η δεύτερη, πτερύγια στις άκρες διάφανα, ροδίζουν.
Το σώμα πλακωτό, τα θωρακικά πτερύγια σα μεγάλα φτερά ενώνονται και περιβάλλουν το κεφάλι με το ρύγχος που εξέχει λίγο, είναι μάλλον στρογγυλεμένο. Τα κοιλιακά βρίσκονται στην ένωση του κορμού και της ουράς, η εσωτερική άκρη τους μετατρέπεται στο αρσενικό σε όργανο αναπαραγωγής για το ζευγάρωμα. Το εδρικό πτερύγιο ατροφικό. Το στόμα, τα ρουθούνια κι οι βραγχιακές σχισμές βρίσκουνται στην κάτω, κοιλιακή επιφάνεια, μάτια και φυσητήρες στη ράχη. Τα δόντια είναι πλακωτά, στρωμένα σε διαφορετική διάταξη αναλόγως τα είδη και την ηλικία.
Το δέρμα της ηλωτής έχει στη ράχη σκληρά πλακωτά κεντριά, μικρά και μεγάλα, σαν κεφάλια καρφιών, ήλος-καρφί, εξού και τ’ όνομα. Επίσης απ’ τη μέση του κορμού ως την άκρη σχεδόν της ουράς εξέχει μια σειρά ραχιαία αγκάνθια με δυο σειρές πιο μικρές εδρικές δεξιά κι αριστερά.

Σελάχι ο αστερίας

Το δέρμα του αστερία είναι σχεδόν λείο με λίγες κλιμακωτές μικρές προεξοχές στο κεφάλι καθώς και στα θωρακικά πτερύγια στην άκρια. Επίσης 3 σειρές κεντριά στην ουρά δεν είναι φαρμακερά. Και τα δύο είδη είναι ωοτόκα, όμως όλα τα σελάχια γεννούν τ’ αυγά τους το καλοκαίρι σε μακρουλές θήκες με νήματα στριφτά σε κάθε γωνιά. Οι θηλυκές είναι πιο μεγαλόσωμες.
Ζούνε στην άμμο και στη λάσπη, σε βάθος 100 μέχρι και 300 μ. και άνω της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας δηλαδή όπου τελειώνουν μέσα στη θάλασσα οι στεριές, και αρχίζει ο πραγματικός θαλασσινός βυθός. Τρώνε αχινιούς, μαλάκια κλπ. Πιάνονται με ειδικά χοντρά παραγάδια και δίχτυα ή τυχαία μπλέκουνε στα συνηθισμένα, μάλιστα όταν είναι μικρά.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σικιός

ουμβρίνα η κρυσοφόρος
corvina nigra
και sciaena umbra
οικ. σκιανίδες

Αγγλικά: Brown meagre
Γαλλικά: Corb

Λέγεται και οσκιός και σκιός και παντελής, συγγενεύει με τον κρανιό και το μυλοκόπι.
Μήκος: 60-70 εκ.
Χρώμα: μολυβί προς το ασημί, έξω απ’ το νερό καθώς ψοφά σκουραίνει, βραγχιακά επικαλύμματα με μαύρο περιθώριο, πτερύγια θωρακικά χαλκόχρωμα καθώς και ουρά.
Σώμα πλατύ, μάτια στο κεφάλι αρκετά ψηλά, το πρώτο πτερύγιο της ράχης ξεχωριστό, σχεδόν τριγωνικό με 8 ακάνθες σκληρές, το δεύτερο στρογγυλεύει και συνεχίζει, επίσης στρογγυλεμένη ουρά.
Ζει στην άμμο, κοντά στις ακτές, είναι ψάρι της νύχτας. Τρώει αχιβάδες, σκουλίκια κλπ., γεννά την άνοιξη, Απρίλη-Μάη, τ’ αυγά του πλέουν στον αφρό, είναι δηλαδή πλαγκτονικά.
Ψαρεύεται με δίχτυα και από στεριάς με καλαμίδι χωρίς μολύβι, το καλύτερο δόλωμα για το σκιό είναι τα μύδια.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/

Σκαθάρι

κάνθαρος ο γνήσιος
cantharus cantharus
οικ. σπαρίδες

Αγγλικά: Black bream
Γαλλικά: Griset

Λέγεται και ασκάθαρος και βαζιούνο, συγγενεύει με το σπάρο, το σαργό, το μελανούρι.
Μήκος: 45 εκ.
Χρώμα: σκούρο μολυβί, κοιλιά πιο ανοιχτή, στα πλευρά μακρουλές σταχτογάλαζες ή γαλαζόμαυρες γραμμές.
Το κεφάλι μικρό, το μέτωπο κυρτό, τα μάτια μεγάλα, στόμα πολύ μικρό με πολλές σειρές λεπτούς κοπτήρες, χωρίς τραπεζίτες.
Τα σκαθάρια είναι ερμαφρόδιτα, περνούν από στάδιο θηλυκό, σε αρσενικό. Την εποχή που ζευγαρώνουν διαφέρουν πολύ. Τ’ αρσενικά έχουν πολύ ψηλή ράχη και σώμα πολύ στρογγυλό, το μέτωπο απ’ το πλάι φαίνεται σα βαθουλωμένο, το βασικό χρώμα τους ζωηρεύει και μια ταινία γαλαζοπράσινη λάμπει ανάμεσα στα μάτια τους. Τα πτερύγια έχουν επίσης χρώμα γαλάζιο ή απαλό μενεξεδί, η ουρά καταλήγει σε μαύρη, κάθετη ταινία. Οι νεαρές θηλυκές έχουν ράχη γκρίζα προς το ασημί και καστανόγκριζες σειρές στα πλευρά. Όταν κινδυνεύουν αλλάζει ο χρωματισμός τους, σβήνουν ή παρουσιάζουν περισσότερες κάθετες, πλατειές γραμμές.
Τα μικρά σκαθάρια ως 20 εκ. ζούνε κοντά σε βράχους της ακρογιαλιάς, τα μεγάλα προτιμούνε την άμμο σε βαθειά νερά. Πριν ζευγαρώσουν σκάβουν εκεί με την ουρά φωλιές μεταφέροντας άμμο με το στόμα, το θηλυκό στρώνει τ’ αυγά του χάμω κανονικά· εκεί τα προσέχει και τα εξαερίζει τ’ αρσενικό επί 9 μέρες περίπου ώσπου να σκάσουν.
Υπάρχουν άφθονα σκαθάρια στα ελληνικά νερά, ψαρεύονται με καθετή και κιούρτους ή με καλάμι από στεριάς καθώς και με παραγάδια και δίχτυα.

_______________________________________________________________
http://spirosan.gr/